dinsdag 25 juni 2013

Zomers weer,
ja echt, het bestaat nog,
ook in Nederland.
Dus als het dan toeslaat,
niet te lang,
drie dagen vonden de weerGoden wel weer genoeg,
dan moet er natuurlijk ook van genoten worden.
En laat ik nou de mazzel hebben dat ik net precies die dagen op mijn heerlijkheidjes mocht passen ...
Ik laat jullie even mee genieten
 Zo begonnen de mooie dagen; toen was het nog weekend en werd er lekker geravot in de tuin.
Nog geen 1,5 jaar, maar duidelijk een diva in de dop. 
 Heerlijk weer, maar nog niet bloedjeheet dus blote beentjes 
maar nog wel een shirtje met lange mouwtjes
 een mutsje voor de zon?
Bloemetjes plukken voor oma.
 En toen werd het echt mooi weer!
Hee, het badje... rennen!
Hoooooo lieverdje, je hebt je rompertje nog aan!!!
Te laat.
Logisch, moet je maar niet eerst een foto maken oma ;)
Afijn, niet getreurd.
Rompertje uit, (luier nog even aan voor de foto) en heerlijk badderen.
Uiteraard met Teun, zoals gewoonlijk, als beschermheer dicht in de buurt.
 En na het badderen, met een schoon en droog rompertje, eventjes wat eten.
in haar prachtige roze stoel.
Kiekkiek oma.
Volgens mijn liefhebbende kinderen herinneren mijn heerlijkheidjes zich mij later als 
oma Canon.
Tja ...
En dit was gister;
weer gewoon in een t-shirtje met Lange Mouwen.
Jammer.

Maar nu wil ik nog even terug naar de eerste foto met jullie.
Want kijk eens heel goed;
zien jullie daar dat mooie buikje op de achtergrond?
Daar komtie.... 

* in november hopen wij weer zo'n lief kruimeltje in ons midden te mogen verwelkomen,*
*een broertje of zusje voor Juultje!*

En met dit prachtige nieuws sluit ik vandaag weer af,
fijne dag allemaal en niet vergeten hè;
Tel je zegeningen!
p.s. Het zonnetje schijnt hier.

zondag 23 juni 2013

Eens eventjes iets anders dan al dat paarse geweld.
Een paar jaar geleden kocht ik in Luxemburg dit schattige popje in een hartenbedje.
 
Lief hè
Dat kan ik nog wel eens namaken, dacht ik toen.
En natúúrlijk, ik had het kunnen weten maar ja optimistisch als bijna altijd, kwam het er niet van.
Vorig jaar echter kwam ik een patroontje tegen bij Bep van een bijna gelijk hartje met poppetje.
Iets wijzer geworden inmiddels, begreep ik dat dit mijn kans was en heb onmiddellijk het patroontje aangeschaft.
En afgelopen week was het zo ver.
Ik zocht iets om wat geld voor een verjaardag in te verpakken.
Dat kan natuurlijk in een leuk envelopje, maar ik had een helder moment en bedacht dat ik het ook in bed kon stoppen bij zo'n popje.
Dus... aan de slag. 
Patroontje overgetekend, uitgeknipt en ingeknipt,
 Oef, akelig klein gaatje om te keren..
Maar, het lukt!
En twee uurtjes later hangt ze in de keuken.
Mmmm, en nu zou ik haar weg moeten geven?
Mooi niet, ze hangt hier veel te leuk.
Maar ja, die centjes moeten nog ergens in hè.
Dus....
Hup, weer aan de slag
en een paar uurtjes later...
hangen ze er gezellig met z'n tweetjes!
Ooooh, leuk zo met z'n tweetjes.
Zal ik dan toch maar dat envelopje ........?
Nee Gerritje, niks ervan, centjes er in en voor nóg leuker strikjes in het haar.
 Inmiddels hebben we met een klein kusje afscheid genomen van het tweede popje, 
zij is met haar vrachtje naar de jarige gegaan.
Maar zij, zij is hier gebleven;
gezellig bij mij in de keuken!

zaterdag 22 juni 2013

Bee

Afgelopen donderdag weer genoten tijdens onze gezellige Bee in Leeuwarden.
Ik laat jullie even het een en ander zien, wie weet, ter inspiratie.
 de bijna affo van Corrie
 de kerstquilt van Marianne
 de schattite Jojo (hoe heet die quilt ook al weer?) van Regina, aan wie overigens ook de enkeltjes toebehoren
 close upje
en de siggy quilt van Klazien.

Na floop natuurlijk helemaal begeesterd naar huis geraced en gauw zelf weer aan de gang.
En wat was ik weer blij met mijn supertafel van 3 meter.
Hup, de logcabin erop en de tweede rand ertussen wrotten. 
De eerste is inmiddels doorgestikt en dat ging prima dus ik had er zin in.
Zo tafel leeg gemaakt en de quilt er op.
Nu de vulling erbij gepakt en erop gelegd zodat ik het op de goede maat kon afknippen,
aaaaaiiiiiiiiii.....
 Zie je het al?
 Ja, een klein stukje te kort!
Hè, verdorie.... en ondanks het goede voornemen natuurlijk nog geen nieuw stuk gehaald.
Gggrrr..

Afijn, balen natuurlijk maar van de nood een deugd gemaakt en de tafel nog een beetje leeg gelaten en toen de achterkant van de hexagonnetjes voor Juultje er op gelegd en daar bovenop de hexagonnetjes om te kijken hoever ik was en ...
ja hoor, ik vind hem groot genoeg,
Joepie!
 Dus nu de zijstroken snijden en dan kan ik de hexagonnetjes daar op naaien.
Dat moet nog gebeuren hoor, 
maar het ligt klaar. 
En dat is al weer heel wat hè.
Pfffff

zondag 16 juni 2013

De randen zitten er aan!

Het was even een klus maar het is gelukt.
Gelukkig wilde Dorien hem wel even voor me ophouden
want anders had ik hem er nooit helemaal voor jullie opgekregen.
Nog eentje omdat ik hem zo mooi vind.
En nu dus de vulling in de randen er tussen gaan leggen en vast maken aan het paarse randje met een festonsteek. 
De randen zijn met voor- én achterkant er aan gestikt
Jammer genoeg heb ik niet genoeg hobbs meer en is de winkel waar ik het gekocht heb pas woensdag weer open.
Ik kan het natuurlijk ook ergens anders gaan halen maar er zijn zo veel verschillende soorten en ik wil graag de zelfde vulling hebben als in het middenstuk.
Maar voor twee randen heb ik in ieder geval nog wel genoeg dus
ik kan beginnen.
Hier ligt de topstof teruggeslagen en kan de vulling er tussen gelegd.

Zo, gebeurd.
Nu op maat knippen, glad strijken, langs het paarse randje spelden en vast stikken 
met het festonsteekje.
Als je het snel zegt lijkt het zó gebeurd ;)

Gezellige zondag!

zaterdag 15 juni 2013

Verstoppertje spelen

Kindjes van 1 vinden het heel leuk om verstoppertje te spelen. 
En wie vinden het nog véél leuker om met hen mee te doen?
Juist ja,
oma's van 58 ...

goed verstopt hè

spannend...   !
2 keer met Emma Sofietje
en twee keer met Juultje.

















Hier gaat ze me vast niet vinden     of wacht, nog beter.... onder het kleedje!

Dikke pret.
Voor kindjes én oma!
Tel je zegeningen!

p.s. de foto's met Juultje zijn niet zo mooi scherp; met mijn 06je gemaakt, sorry.

donderdag 13 juni 2013

Pff, de laatste rand wordt er aan gezet en dan wil ik de randen op de hand gaan doorpitten.
Maar voordat het zo ver is ben ik nog even bezig met een zware klus.
Doordat alle Log cabin blokken al "quilt as you go" zijn gemaakt is de quilt inmiddels een behoorlijk zware jongen.
Om deze jongeman bij het aanzetten van de randen toch een beetje fatsoenlijk onder de machine door te krijgen heb ik een beetje hulp nodig.
En wie heb ik daar voor gestrikt?
Mijn strijkplank.
De machine op de kopsekant van mijn werktafel gezet, strijkplank er naast en duwen, trekken en sjorren maar.
Als ook deze rand er aan zit dan ga ik eerst maar eens even passen op het bed, kijken of hij inderdaad groot genoeg is.
Als het goed is bedekken de blokken precies de bovenkant en hangt de rand over de zijkanten.
Ik ben benieuwd.

zondag 9 juni 2013

Ik ga iets bekennen
Ik kan een verschrikkelijke piekeraarster zijn.
Zo nu en dan heb ik van die buien waarin ik werkelijk overal over kan lopen piekeren en niet eventjes hoor, neeeee als ik het doe doe ik het goed.
En natuurlijk is Wimlief als hij in de buurt is dan de klos (en zelfs ook als hij dat niet is dan maak ik net zo gemakkelijk gebruik van mail of telefoon om hem er in te betrekken); alles leg ik hem drie, nee eerlijk zijn, tien of meer keer voor en bespreek vervolgens alle mogelijke oplossingen en/of gevolgen.
Óók minstens tien keer natuurlijk....
Gek wordt hij er van,
ik zie het aan zijn gezicht maar hij kent mij inmiddels goed genoeg om te weten dat het bij mij hoort en dus bijt hij door de zure appel heen en geeft geduldig antwoord, denkt met mij mee tot...
hij er toch echt genoeg van heeft en bovendien geen licht aan het eind van deze inktzwarte tunnel ziet en ten einde raad mijn stroom aan uitgesproken gedachten probeert in te dammen of, liever nog, te stoppen.
Met de (overigens zeer verstandige, dat weet ik ook wel) opmerking dat dat piekeren van mij helemaal geen enkele zin heeft.
Goed bedoeld hoor en ook heel erg gewaardeerd door mij want zeg nou zelf; het is natuurlijk ook vreselijk als je ergens over loopt te piekeren en niemand probeert je gerust te stellen.
En na zo'n dagje (of twee of drie) loop ik ook hup weer als een blije kip rond, me afvragend waar ik me nou toch zo druk om heb gemaakt
Want eigenlijk ben ik juist een onverbeterlijke optimist; ik zie naast alle nadelen van iets ook altijd wel weer  een paar voordelen.
Maar ja, dat piekeren zit er nou eenmaal ook in bij mij en echt, het zorgt op zijn tijd ook echt wel voor oplossingen waar ik eerder niet aan gedacht had..
Maar kijk wat ik vond in een heel leuk winkeltje, waar zij mij kennelijk helemaal begrijpen:
Ha, ha leuk hè
Hij heeft een prominent plekje gekregen in de kamer.
Dat weet mijn geduldige lieverd nog niet ;)

p.s. Met Emma gaat het weer een beetje beter gelukkig.

zaterdag 8 juni 2013

Een ziek kindje,
water uit haar oogjes, snottebelletjes uit haar neusje en druppels aan haar kinnetje.
Zó verkouden,
akelig hoesten, niezen, koortsig
kortom algehele malaise.
Maar ondanks alle ellende hou je natuurlijk wel je zonnehoedje op!
Gelukkig knapte ze 's middags na haar slaapje weer een beetje op en wilde ze zelfs nog in de 
"sannebakke" spelen.
Dus jasje aan en nog even lekker in het zonnetje.
 En terwijl Emma Sofietje lekker sliep heeft Anna het zich gemakkelijk gemaakt op de bank; lekker even een stukje K3 kijken.
Uiteraard met de dansschoentjes aan en, ook zij, met het zonnehoedje op.
Logisch toch?

donderdag 6 juni 2013


Maandag  vertelde ik al dat ik de vrolijke paars met witte stippen rand op de hand ga doorpitten.
Vandaag ga ik jullie vertellen hoe.
Kijk eens wat de allergeweldigste Frank van de hele wereld voor slechts de materiaalkosten voor mij gemaakt heeft...
Op vier punten scharnieren en de ring kan er ook nog op drie manieren in gezet worden.
Wat een vent hè!?
En sorry, nee hij is niet meer op de markt (die Frank dan hè) hij is al heel lang verslingerd en officieel verbonden aan mijn vriendinnetje Yvonne.
Frank, nogmaals heel hartelijk bedankt!
Teun ziet er, geloof ik, het geweldige niet zo van in...

maandag 3 juni 2013

Het paarse geval ...

Sinds een paar dagen heeft hij weer al mijn aandacht; juist de paarse Log cabin voor Bas en Joukje.

Een paar weken terug kochten Joukje en ik al stof voor de rand maar helemaal overtuigd van wat ik wilde gaan doen was ik toch niet. 
Nu ben ik er uit.
Op de hoeken komen nog 4 Log cabin blokken en daar tussenin de randen van paarse stof met vrolijke witte stippen. 
Eigenlijk wilde Joukje ook nog graag wat rood in de randen. 
Dus ik heb geprakkiseerd hoe dat er in te verwerken. 
Eerst dacht ik er nog grote blokken tussen te maken van Courthouse Steps met een rood middenblokje, maar dan wilde ik één Courthouse blok ter grootte van 3 Log cabin blokken, maar bij nader inzien moest het  rode blokje dan wel errug groot (breed) worden dus dat idee werd verworpen. Voor nog eens 24 Log cabin blokken heb ik eenvoudig geen tijd meer dus toch maar gekozen voor de brede rand met een smal paars randje tussen de Log cabin blokken en de rand.
Op de rand kan ik me dan helemaal uitleven met een mooi quiltpatroon.
Om toch dat rood nog er nog in te krijgen heb ik nu een extra rood randje aan de vier blokken gemaakt.daar waar die de rand raakt.
Kunnen jullie het nog volgen? (Ja? Dat is knap!) 
Ik heb het even neergelegd.
En nu twijfel ik weer of er niet nog een paars randje tussen de stippen en het rode randje moet.
Pffffffff