Ik ben heerlijk relaxed aan het doorpitten.
Ik vertelde al dat ik een paar weken terug naar een trunkshow van Goof ben geweest.
Zij vertelde toen dat zij nooit doorpit met een borduurring.
Nou toen gingen mijn oren even wagenwijd open staan hoor want wat heb ik een hekel aan dat ding. Ik heb er altijd ruzie mee en krijg bovendien altijd last van mijn nek.
Waarschijnlijk door mijn verkrampte houding als ik hem gebruik.
Zij vertelde toen dat zij nooit doorpit met een borduurring.
Nou toen gingen mijn oren even wagenwijd open staan hoor want wat heb ik een hekel aan dat ding. Ik heb er altijd ruzie mee en krijg bovendien altijd last van mijn nek.
Waarschijnlijk door mijn verkrampte houding als ik hem gebruik.
En wat vertelde Ingrid....?
Zij legt haar quilt op tafel, legt er iets zwaars bovenop en pit aldus zónder ring al jaren naar alle tevredenheid haar quilts door.
Nou, dat was niet tegen dovemansoren gezegd.
Dat moest ik ook proberen
Dat moest ik ook proberen
En zo gebeurde het dat onze deurstopper uit de bijkeuken opeens een compleet andere functie kreeg toebedeeld.
Kijk hem hier staan, mijn multifunctionele held. Want wat ben ik blij met hem!
Het quilten gaat op deze manier voor mij als een tierelier.
Nog even een overzichtsfoto voor de duidelijkheid.
Het gedeelte van de quilt waar ik niet mee bezig ben vouw of rol ik op, hand er onder en quilten maar.
En ... zonder schouder of nekklachten als gevolg.
Moet ik er bij zeggen dat ik vanaf deze positie ook nog de televisie in het vizier heb dus wat wil een mens nog meer. ;)
En ik hou de achterkant ook nog zonder vouwen/vouwtjes.
Is me eerlijk gezegd ook nooit eerder helemaal gelukt.
Zo, tot zover de lofzang op deze manier van doorpitten.
Wie weet heb ik er nog iemand gelukkig mee gemaakt.
Over op de afgelopen week.
Natuurlijk kwamen de heerlijkheidjes weer geregeld over de vloer.
En er werd gepicknickt in de tuin
De watersteen werd weer bijgevuld én leeg geschept.
Er werd gesmuld van pannenkoeken.
Met je handen want dat mag bij oma!
Grote zus hielp haar kleine zusje bij het eten
Juultje en Saartje kwamen een nachtje logeren en Juultje wilde heel graag op opa's plekje bij oma in het grote bed. En wie wil dit nou niet naast zich?
Roosje besloot opeens dat het tijd werd om de wereld buiten de box te verkennen.
En Saartjes mama stuurde mij deze foto van Saartje toen zij met mij stond te bellen.
Dat is weer nieuw
; zij pakt thuis zelf de telefoon en loopt er mee naar haar papa of mama en roept dan heel enthousiast: "omaaaaaaaa"
Maar natuurlijk heeft Juultje dan ook nog wel iets te vertellen dus om de beurt ...
Het was weer een heerlijk weekje.
En vandaag fietste Bas samen met 15000 anderen de Elfstedenfietstocht; 240 km door het Friese land met een stevig windje.
Ik ben trots op mijn oudste!
Hier staat hij na aankomst samen met zijn zwager en schoonvader, die vandaag 66 jaar werd en hem voor de 49e keer fietste.
Knap hè!
Tel je zegeningen.