zondag 5 maart 2017

Kamloops (dachten we)

Van Whistler dus richting Kamloops. En dus richting de Quiltshop van Katja.
Zij is de ontwerpster van een Mille Fiori die  door een enthousiaste groep bij Marlies in "De Quiltmuis" te Oosthuizen wordt gemaakt.
Maar goed, we waren er nog niet.
We zouden via Lilouet rijden, ongeveer 400 km. Maar o wee, onderweg kwamen we regelmatig borden tegen die ons waarschuwden voor een afgesloten weg voorbij Liliouet. Mmmmm, wat zullen we doen?
Gewoon doorrijden maar en dan zien we ter plekke wel hoe erg het is en wat de mogelijkheden zijn.
In Lilouet even getankt en meteen gevraagd wat er precies aan de hand was.
OEFFFF, de weg is afgesloten omdat hij vlak na Lilouet door erosie gewoon in de rivier was gestort.
Maar niet getreurd hoor, "Er is een prima omleiding." 
Okay, geen probleem dus.
Maar wat blijkt? 
Die omleiding is wel even ruim 250 km om, dus in plaats van nog 100 km moesten we nog ruim 350 km. 
Voor de locals geen enkel probleem; zij moeten voor hun grote boodschappen ook naar Kamloops en dat was nu heen en terug dus ruim 700 km in plaats van 200.
Daar zou hier iedereen compleet van ondersteboven zijn maar daar halen de mensen slechts hun schouders op; het is niet anders.
Afijn, wij hadden vakantie dus ook wij haalden onze schouders op en gingen vrolijk op weg.
Wat een prachtige route met weer een compleet ander landschap.  Maarrrr ...... al snel bleek ook deze weg niet helemaal meer in top conditie.
Een paar keer werden we tegen gehouden door een mijnheertje met een stopbordje en moesten we wachten tot er weer een rijtje tegenliggers gepasseerd was voordat wij verder mochten. Wat bleek ...?
Ook deze weg was hier en daar afgebrokkeld en gedeeltelijk in de meters lager gelegen rivier gestort. 
Redelijk bizar.
Maar langs deze weg kwamen we ook de eerste boerderijen van (ex) Nederlanders tegen. Je haalt ze er direct uit.
Keurig erf én wat vooral opviel waren de mooie tuinen om het woonhuis. Van die tuinen heb ik geen foto's maar hier zie je wel een keurig stukje veeboerderij in bedrijf.
Inmiddels reden we dus in een compleet ander landschap. Grauwe bergen aan de ene kant en een meanderende rivier aan de andere kant met daarnaast prachtige grijze bergen met donkere sparren.

 En ik hoefde alleen maar om me heen te kijken en te genieten terwijl Wim achter het stuur genoot.
Het was een rustige weg met af en toe zo'n prachtige truck als tegenligger.
Toen we ongeveer op de helft van onze omweg waren zijn we gaan kijken naar een plekje om een nachtje te blijven staan.
Hoewel je in Canada buiten de Nationale parken (bijna) overal mag gaan staan kozen wij er toch voor om een campground op te zoeken.
We vonden een kleine, bijna lege, in Cache Creek. Bijzonder vriendelijke eigenaresse en een ruime plek.
Natuurlijk weer een wandeling gemaakt. Dit keer geen bossen, watervallen en beren maar met heel veel ruimte om ons heen.
Heerlijk in het avondzonnetje genieten van de stilte.


In deze paal waren allerlei penningen geslagen; geen idee waarvan. We vermoeden van keurigsinstanties.
Met in de verte een dromerig dorpje.
De volgende dag verder richting Kamloops.

2 opmerkingen:

Yvonne zei

Dat zijn vaak de leukste routes en die paar honderd km is niets op zo'n reis.
Benieuwd naar je verslag over de winkel van Katja. Enig mens! Toen wij er waren was haar moeder er ook.

Chris zei

Zo kom je wél onverwacht op mooie plekken. Dat is het leuke van zo'n vakantie, vooral als je geen vaste afspraken hebt. Ja, afstanden zijn betrekkelijk!!