maandag 1 mei 2017

Riviersafari

De volgende ochtend op tijd opgestaan en op weg naar Blue River voor onze Rivier Safari.
De gelijknamige rivier stroomt door het enige regenwoud ter wereld dat in de bergen ligt.
Apart hè.
En bovendien ligt er ook nog eens het langst en het meeste sneeuw in deze bergen vertelde onze gids.
Die speciaal voor het snowboarden in deze bergen vanuit Australië naar dit plaatsje was verhuisd.
's Zomers is hij gids op de safari's  en vanaf het vroege najaar tot laat in het voorjaar is hij aan het snowboarden.
Leuk leven toch voor zo'n knul?
Aangekomen bij het startpunt eerst maar eens een bakkie genomen. Dat wil zeggen, Wim aan de koffie (zijn eerste echt lekkere bakkie buiten de (RV) deur meldde hij verheugd), en ik aan de thee met wat lekkers.
We waren aan de vroege kant dus daarna even rond gekeken.
Een groot bord, met daarop een goed advies.
Deze boos kijkende engerd.
En toen naar buiten waar ons bootje al lag te wachten maar de gids was er nog niet.

Oh ja, dit was ook nog een mogelijkheid.
 "Dát kunnen we ook doen" aldus Wim
Hahahaha, domme jongen. In geen 100.000 jaar!
Even later zagen we de eerste ploeg terugkomen.
Door en door verkleumd, dikke sjaals, mutsen en knalrode wangen en tranende ogen van de kou.
Dat beloofde wat ...
En daar gingen wij.
Gelukkig hadden we van de gids allemaal een warme deken gekregen om in weg te kruipen want wat wás het koud zeg. 
Het bootje scheurde met een enorme snelheid de rivier op, op zoek naar beren.
Officieel zou de tocht een uur duren maar de gids beloofde ons meteen in het begin al dat we niet terug zouden keren vóórdat we tenminste één beer hadden gezien.
Na een minuut of twintig spotte de gids de eerste beer.
Hij was er duidelijk in getraind want hoe wij ook tuurden, wij zagen hem niet.
We voeren nog een klein stukje verder en toen ging de gewone motor uit en schakelde hij over op een bijna geluidloze elektrische motor. Inmiddels hadden wij de beer ook in het vizier en gleden we geluidloos in het water richting de oever.
Alle gelegenheid om een paar mooie foto's te nemen en ademloos zat iedereen dit enorme dier te bewonderen. Muisstil want we wilden hem/haar niet verjagen natuurlijk.
Ze was zelfs zo vriendelijk om ook nog even naar het water te komen lopen voor een mooie foto.
Deze heb ik behoorlijk ingezoomd hoor want gelukkig bleven we wel op veilige afstand.

Na een poosje verdween onze vriend weer in het bos en voeren wij weer terug in de richting waar we vandaan waren gekomen.
Maar opeens.... nóg eentje.

En deze was zelfs zo vriendelijk om voor ons in een boom te klimmen.
 Ongelooflijk met dat grote logge lijf.
De gids vertelde dat ze zo log lijken doordat zij zich meestal ook langzaam voortbewegen. Dit heeft echter een heel goede reden; het kost enorm veel energie om snel te lopen voor deze dieren. Ze kunnen het echter wel, heel snel zelfs. Je blijft ze echt niet voor als ze achter je aan komen.
Maar voor dat grote lijf moeten ze sowieso 20 tot 30.000(!) bessen per dag eten
Eén bes staat voor 1 calorie en ze hebben dus 20 tot 30.000 calorieën per dag nodig. 
Dus geef ze eens ongelijk dat ze het lekker rustig aan doen als rennen niet nodig is.
Beren houden een winterslaap. 
Ze beginnen daarmee in november en worden eind maart weer wakker. 
En dan komt nu de mooiste truc van ze, dames let op!
Mochten ze in oktober nou bevrucht zijn en dus een jong in de buik dragen, dan wordt dat jong tijdens die winterslaap geboren en zorgt zelf dat het drinkt bij de moeder terwijl moeder al die tijd gewoon lekker door pit. Als ze dan wakker wordt is haar jong al lekker op dreef en heeft zij van de hele bevalling en eerste tijd daarna niets gemerkt! 
Nou als dat geen deal is!
Maar ..... het wordt nóg mooier!
Mocht zij nou niet genoeg voorraad/reserves in haar lijf opgebouwd hebben in de voorgaande zomer, dan blijft de "baby" gewoon lekker zitten waar hij zit en wordt dus niet dit voorjaar geboren maar het jaar erna.
Wat een prachtige "regeling" hè?
In de tijd ertussen wordt ze niet opnieuw bevrucht en is er ook geen mannetje dat het in zijn hoofd haalt om het te proberen. 
Dit vertelde de gids allemaal pas toen we bijna weer terug waren en hij de boot even stillegde in een baaitje.
Er was toen ook nog alle gelegenheid om vragen te stellen die hij allemaal heel rustig, uitgebreid en doorspekt met humor beantwoordde, kortom een geweldige gids.
Ik vroeg nog of ze ondanks die lange winterslaap in de zomer dan ook iedere nacht moesten slapen.
Dat bleek inderdaad niet het geval; ze maken korte tukken gedurende de hele 24 uur.
In dit verhaaltje ben ik nu dus al aan het eind van de safari maar vóór we naar het baaitje voeren waren we nog even naar de overkant van de rivier geweest, 

waar we uit mochten stappen en na een korte klim met deze beauty werden verrast.

Heerlijk,dat soort onverwachte verrassingen!
Ik stond nog even te modderen om ons tweede selfie te maken, 
Ja ja, ook wij rukken op in de vaart der volkeren.
Maar helaas, ... gaat dat toch iets minder snel dan ik hoopte.
De gids zag mij modderen en met een milde glimlach nam hij mijn I phoontje over
en maakte de foto voor ons.
De schat.
Hierna dus weer terug  de boot in en zetten we na een prachtige belevenis van dik anderhalf uur weer koers naar de aanlegsteiger.
Maar eerst dus nog even heerlijk rustig in het baaitje luisteren naar al die leuke wetenswaardigheden die de gids ons vertelde. 
Bij terugkomst heerlijk geluncht in het bijbehorende restaurantje, waar we ook nog even gezellig nagepraat hebben met een jong stel uit Engeland.
Inmiddels was het dus vroeg in de middag en stapten wij, nog helemaal vol van deze bijzondere ochtend, weer in ons rijdende huis(je) en gingen we op weg naar Jasper aan het begin van de Rockey Mountains.
En dan mogen jullie drie keer raden wie we daar weer tegen kwamen...