woensdag 22 november 2017

Lekker doorpitten

Oh, lekker aan het doorpitten terwijl Roos lekker met de klei speelt.

Hartjes en halve cirkeltjes.

Sint is ook weer vertegenwoordigd in de kamer
Al kan ik hem volgens Anna, die niet meer gelooft 😉,  B eter voor het raam hangen omdat Sinterklaas hem dan kan zien. 😂
En nu wordt er een Sintfilm op Netflix gekeken. Maar opa moet er wel bij komen zitten want eigenlijk is het toch best wel spannend.
Té spannend zelfs om bij te blijven zitten.

Groetjes en tel je zegeningen.

maandag 20 november 2017

Sarah, Sinterklaas en gedubbeld,

Zo, hij is gedubbeld en ik heb ook al lekker door zitten pitten.
Dit keer heb ik hem dus meteen aan het eerste gedeelte gezet met tussenvulling en achterkant en ga ik daarna pas quilten.


Ik zat heerlijk aan de grote tafel bij het haardvuurtje en ondertussen kon ik ook nog All you need is love volgen. Wat een geslaagde zondagavond ;)
De dag was sowieso al geslaagd want zoals gezegd vierde Sarah haar verjaarsfeestje en ze genoot met volle teugen. Juultje trouwens ook, cadeautjes werden samen uitgepakt en Juul was bij ieder cadeautje nét zo enthousiast als haar jarige zusje.
En vandaag is ze dus écht jarig en mocht ze écht naar groep 1 en komen wij écht vanavond gezellig bij haar eten. Want als je jarig bent dan komen opa en oma bij je eten!
Het was natuurlijk sowieso een enerverend weekend voor die kleintjes.
Eerst zaterdag Sint Nicolaas die aan kwam!
Wij gingen met de heerlijkheidjes uit Bolsward mee, o, o, o, wat was het spannend.
Vooral Emma zat er helemaal in en zwaaide vol genegenheid naar Sint en de Pieten.
Roos bij papa op zijn nek; een beetje wiebelig maar gelukkig heeft hij goede handvatten om je stevig aan vast te houden. En Emma bij opa op zijn nek, zij zit al wat steviger gelukkig.
Anna, had mij kort tevoren nog even ingefluisterd dat zij het geheim van Sinterklaas al wist hoor maar  was toch wel weer onder de indruk en durfde toch niet naar de Pieten toe te lopen voor haar zakje pepernoten; Ik ben maar even mee gelopen.
Ook in Joure was het feest en gelukkig kregen we daar de foto's van.
De volgende ochtend was het daar nog even crisis.
Half zeven, klaar wakker,  jarig en klaar voor de cadeautjes op bed maar ....
Beneden stonden natuurlijk óók de schoentjes met een cadeautje er in. 
 Tóch eerst maar even naar beneden en toen weer vlug naar boven en met z'n alle in het grote bed.
Je kan voor minder in de stress schieten, nietwaar?
Ons lieve jarig Jetje.

Groetjes en tel je zegeningen.

vrijdag 17 november 2017

Green tea and sweet beans, 2e gedeelte,

Jaaaa, het tweede gedeelte zit er aan!
En hij wordt alsmaar vrolijker. 
Nu dit gedeelte ook dubbelen en dan volgend weekend tijdens het Dorry weekend lekker een heel weekend doorpitten. Lekker ontspannend.
Ik ben nu ongeveer op de helft van het middengedeelte; er komen komen twee gedeeltes onderaan en dan nog een brede rand met applicaties.
Vandaag ging Sarah voor de laatste keer naar de peuterspeelzaal, maandag wordt ze vier jaar.
Natuurlijk mocht ze tracteren, wat een feest. Voor haar dan want haar juffie kon haar tranen amper bedwingen. Ik snap dat wel, het is ook zo'n heerlijk kind. 
Zelf wil ze graag. Naar groep drie maar .... dan wel óók nog naar de peuterspeelzaal :)

Het voelt alsof ze al een beetje de wijde wereld in trekt. Snif, snif.

Groetjes en tel je zegeningen.

donderdag 16 november 2017

Maaike ook aan het quilten en een tijdperk afgesloten

 Joechei!!! Maaike heeft ook stofjes gekocht om een quilt te maken. 
En kijk eens, helemaal zelf bij elkaar gezocht. Goed hè.
Wat zou het leuk zijn als ze de smaak te pakken kreeg; kunnen we gezellig samen aan de gang!
En woensdag haalde Wim Anna en Emma uit school. Niks bijzonders natuurlijk maar eenmaal thuis gekomen vertilde hij zich zowat aan de jasjes toen hij ze aan de kapstok wilde hangen.
Wat bleek?
De dames waren aan het verzamelen geweest.
Twee flinke stenen uit Anna's zakken 
En Emma was een goede tweede. :))
Die zelfde ochtend besloot Wim dat het tijd werd om de box te demonteren.
 Mats zit er nog maar sporadisch in dus ....
Zo gezegd, zo gedaan.
Maar ik vond het nog wel een dingetje hoor :(  
Negen jaar lang stond hij in de kamer voor de elkaar opvolgende heerlijkheidjes.
En nu staat hij op marktplaats samen met het speelkleed en de speelboog en is er kennelijk weer een tijdperk ( een héél leuk tijdperk nog wel) afgesloten.
 En welja hij deed dat schattige babydekentje annex babyzakje er ook gelijk maar bij.

Spijkerhard, die man!

Groetjes en tel je zegeningen. 

Green tea and sweet beans en pech.

Zo, alle blokken voor de tweede sectie van de Green tea and sweet beans zijn klaar.
Baf showt ze jullie met groot plezier,






Een zó moeten ze aan elkaar.
Dat wordt een klusje voor de komende dagen want .... over 1,5 week staat ons gezellige Dotts weekend weer op stapel en dan wil ik heerlijk een weekend lang alleen maar doorpitten. Zin in!
Afgelopen weekend waren de heerlijkheidjes uit Joure een nachtje hier. Ik slaap dan altijd met Juul in het grote logeerbed op mijn quiltkamer en daar ligt ook Baf. 
Die naam heeft hij overigens pas sinds afgelopen zaterdag. Dat zit zó:
Onze vorige hond, een schat van een flat coated retriever heette Baf. En dat kwam zó:
Toen hij bij ons kwam wonen was hij waarschijnlijk nog maar. Een week of zes oud en dus nog heel klein met als gevolg dat hij iedere keer als hij over de drempel naar buiten liep, de stap niet kon maken en dus iedere keer Baf op zijn snuitje naar buiten viel. Zijn naam was snel bekend.
Afijn, Juultje weet wel dat wij vóór Teun een andere hond hadden en dat die Baf heette.
Toen we zondag lekker knus samen in mijn bed lagen en natuurlijk nog even gezellig kletste vroeg zij opeens hoe deze grote speelgoedhond heette. "Nou", vertelde ik haar, " eigenlijk noem ik hem altijd gewoon "Hond". Maar dat vond Juul geen echte naam, " Dat kan toch niet oma! Hij moet een echte naam hebben." Waarna zij met het idee kwam om hem dan ook Baf te noemen omdat zij onze Baf nooit had gekend en hij nu toch een beetje bij ons was. Dus hebben wij nu weer een Baf.
De volgende ochtend bracht ik Juul naar school, een half uurtje rijden bij ons vandaan. Ging allemaal prima maar .... op de terugweg hoorde ik een vreemd geluid achter uit de auto komen en terwijl ik Wim belde om dat te vertellen verheftigde het geluid zich plotseling en begreep ik meteen dat het mis was.
Jawel, een klapband!
En daar sta je dan langs de A7. Gauw de telefoon er weer bij gepakt om de ANWB te bellen ( gelukkig zijn we lid, alhoewel we bij de auto ook een lidmaatschap van Renault hulp bij pech kregen).
Wat denk je, telefoon bijna leeg en bij de ANWB een kiesmenu plus de mededeling dat het even kon duren voordat ik iemand aan de lijn zou krijgen omdat het erg druk was. 
"NEEEEEEEEE, m'n telefoon is zo goed als leeg!" riep ik nog, maar dat werd natuurlijk door niemand gehoord.
Na een paar ijzingwekkende minuten kreeg ik gelukkig een vriendelijke mijnheer aan de lijn die mij verzekerde dat ik daar zo snel mogelijk weggehaald en op een veilige plek afgezet zou worden en dan opnieuw moest bellen. Na een  (koud) half uurtje verscheen er een vriendelijke mijnheer met een bergingsvoertuig die me naar het benzinestation een klein eindje verderop bracht. Toen was mijn telefoon natuurlijk léég.
Gelukkig was de mijnheer van het bergingsvoertuig zo vriendelijk om de ANWB weer te bellen. 💙 
vriendelijk bedankt en maar weer wachten. Dit keer niet in de koude wind achter de vangrail maar gelukkig gewoon in de auto.
En ja hoor na zo'n 20 minuten verscheen er wederom een vriendelijke mijnheer in het bekende gele bestelbusje die binnen 10 minuten mijn reservewiel er op had gezet. Zeer vriendelijk bedankt en toen door naar huis, waar ik rond elf uur gauw bij de kachel aanschoof.
Moraal van dit verhaal?
Nooit meer met een bijna lege telefoon in de auto stappen!

Groetjes en tel je zegeningen!

zondag 12 november 2017

Winterse kussentjes en Sint Maarten

Vol goede moed begonnen aan mijn Logcabin winterse kussentjes.
En daarmee is dan ook meteen alles gezegd 😬
Begonnen en weer gestopt, want eventjes geen tijd verdorie. 
Niet dat er allerlei vervelende dingen voorrang hadden hoor, integendeel.
Gister heb ik gewoon weer eens even lekker rondgekeuteld in huis; Wim ging helpen bij Bas met wat zaken in huis die gedaan moesten worden en dus had ik het rijk weer even alleen. Ik durf het bijna niet te zeggen maar dat was toch ook wel weer eens even lekker. 
En vandaag is Koen er met zijn nageslacht zodat Marrit lekker kan slapen na haar nachtdienst.
We wachten nu tot het donker wordt want deze heerlijkheidjes hebben hier nog niet gezongen voor Sint Maarten, dat gaan ze straks doen en dan blijven zij hier gezellig een nachtje slapen.
Gister, tijdens het officiële Sint-Maartenfeest kwamen de heerlijkheidjes uit Bolsward al zoals ieder jaar langs.
Dus kaarsjes voor het raam,
Ho, het licht in de hal moet natuurlijk wel uit!
Zo, dat is beter.
En daar zijn ze al...
Uit volle borst wordt er gezongen, twee keer want opa en oma hadden het fototoestel (nou ja, mobiel) natuurlijk weer niet bij de hand.  Eigenlijk moest het een filmpje worden maar ja, niet alleen zijn ze vergeetachtig, ze zijn ook niet zo handig met dat apparaat.
Gelukkig maakte het de heerlijkheidjes niks uit; ze begonnen gewoon weer opnieuw. 💖

De feestmaanden zijn begonnen!

Groetjes en tel je zegeningen!

p.s. Nog even snel een foto toegevoegd van onze heerlijkheidjes uit Joure, die een nachtje komen logeren en vanavond dus nog even zingen. Ook nu weer een beroerde foto maar het gaatom het idee zullen we maar zeggen.

zaterdag 11 november 2017

Quilttentoonstelling en gezellig uitje met Maaike.

Eergister togen dochterlief Maaike en ik al vroeg op pad. 
Ons doel was 't Sjetootje, 15 km over de grens bij Maastricht, waar Dorry en Janine een quilttentoonstelling hadden georganiseerd.
Okay, een aardig eindje rijden maar we waren gezellig met elkaar en we zouden er meteen een gezellig dagje Maastricht aan vast knopen. Goed plan vonden we zelf. En gelukkig onze lekkertjes ook.
Eerst de tentoonstelling maar eens. 
Een klein kasteeltje met wat bijgebouwen. Eerst koffie, thee en natuurlijk vlaai in de stal of het koetshuis, dat weet ik niet meer zo precies. Gezellig gekletst met Janine en Willy ( haar schoonmoeder) en even later schoof Dorry ook aan.
Toen we waren bijgekletst snel naar het kasteeltje zelf om de quilts te bekijken.
Nou, dat was de moeite waard hoor; práchtig!
Eerst de kamer van Janine.

Ik laat van iedere kamer een paar foto's zien want om alles te laten zien ben ik nog een poosje bezig en begint mijn I padje te roken.
Toen die van Dorry,

In alle gaten en hoeken lagen of hingen de quilts.
Toen een paar quilts waarvan ik niet precies weet van wie ze zijn. Ik heb de naam Barbara gehoord.

 En daarna naar de quilts van Dorien! (Weijtmans)
Ik heb haar al verschillende keren mee gemaakt tijdens de quiltweekenden en wist dus dat haar quilts fantastisch zijn maar oh oh, wat wist ze ons toch nog te verrassen met haar prachtige quilts.
Wat een plaatje! En uiteraard zijn de kleuren in het echt nog weer veel mooier.
Maar we zijn er nog niet hoor ...


Jammer een beetje donker op de foto door het raam er achter.
Daarna naar boven voor de antieke van Güte. Hiervan lagen er meerdere. Een aantal quiltsters had haar exemplaar in bruikleen gegeven voor de tentoonstelling.
Als laatste bekeken we ook nog twee kamers vol Kerst gerelateerde werkstukken.


Hierna werd het tijd voor ons om terug te rijden naar Maastricht waar we een heerlijke overnachting op een heel oud en statig buitengoed hadden geboekt. Lekker gegeten, lekker gekletst, lekker geslapen en de volgende ochtend weer lekker gegeten en toen naar het centrum van Maastricht.
Dat ging gemakkelijk; we reden met de auto naar het vlakbij gelegen P&R terrein en waren toen binnen 10 minuten in het centrum.
Mooie en gezellige stad met prachtige oude gebouwen en zeer indrukwekkende kerken. 
Wij bezochten de Mariakapel,
Met de naastgelegen kerk en de St. Servaesbasiliek.
Ongelooflijk, zo'n rijkdom als daar tentoongespreid wordt. 




En dit is maar een héél kleine greep (nou ja, niet letterlijk hoor🙃) uit de gehele collectie.
Afijn, na al dit moois zijn we eerst maar eens lekker gaan shoppen én goed geslaagd.
En aan het eind van de middag moest er natuurlijk eerst weer gegeten worden alvorens de flinke rit naar huis weer aan te vangen. Zoeken, zoeken, zoeken.
Je kan het je niet voorstellen want het stikt er werkelijk van de restaurants, bistrootjes, eetcafé's en wat al niet meer.
Overal verwarmde terrassen en overal ook mensen op die terrassen aan het bier of de witte wijn.
Echter, wij waren op zoek naar een tentje met het "nieuwe eten."
En dank zij Maaike ook nog gevonden; zij had op de heenweg al een straatje ontdekt waar zij ze gezien had. Eerlijk gezegd had ik in eerste instantie geen flauw idee wat ze eigenlijk bedoelde 😉, maar na haar uitleg "Vers, vers, vers mam!" Begon het ook in mijn seniorenbrein enigszins te dagen.
En wat denk je waar we uitkwamen?
Dus hup, naar binnen.
Twee super enthousiaste jonge mensen runnen hier een tentje met eten .... werkelijk om je vingers bij af te likken. Alles vers bereid waar je bij bent. Van de smoothies tot de soep en de salades.
Echt, ik heb al veel lekkere soepjes, smoothies en salades gegeten maar dit ....
Hier ga ik voor terug komen! 
Ook al moet ik er helemaal voor van Friesland naar Maastricht.
En voor wie nu denkt: "dat wil ik dan ook wel eens proeven!" (Moet je zeker doen!)
Ze zitten aan de Oude gracht, nr 31
Afijn, na dit heerlijke maal werd het toch echt tijd voor de terugtocht. Nog even snel langs het mooie stadhuis,
Op de bus en in de auto. Maaike was zo lief om te rijden en rond 22.00 uur 's avonds waren we weer thuis na een paar geweldige dagen samen.
Oh, zou ik bijna vergeten. Natuurlijk nog een paar stofjes meegenomen.
Deze van Dorry en Janine om een paar gezellige winterse Logcabin kussentjes mee te maken.
Maar er moet nog wat bij dus duik ik nu even mijn kasten in om er iets bij te zoeken.
Groetjes en vergeet niet je zegeningen te tellen.