Hier IS hij dan!
OBI,
de pup van Koen, Marrit, Juul, Saar en Mats.
En wat een plaatje hè
Marrit wilde al een tijdje een hond en ik eigenlijk ook. Maar Wim was tegen omdat ik na het infarct geen lange wandelingen meer kan maken en eigenlijk ook wel een beetje vanwege onze leeftijd. Je wilt niet dat zo’n hond je gaat overleven en dan noodgedwongen in een asiel wordt geplaatst. En een oudere hond adopteren wil hij niet omdat je dan niet weet wat je in huis haalt. Oké, zit wat in.
Maar toen ….
Marrit wilde dus heel graag een hond, het liefst een Teckel. Koen wilde eigenlijk nog even wachten ivm Marrit haar studie én hij wilde een grotere hond die hij mee kan nemen naar zijn werk om met hem te rennen op dagen dat er niemand thuis zou zijn.
Afijn, allebei een beetje water bij de wijn; Marrit wilde dan ook wel een grotere hond, een Labrador, en Koen wilde de tijd wel wat inkorten en begon zich in te lezen over verschillende rassen. Hij kwam uit bij een Vizla. Het compromis werd een kruising tussen een Vizla en een Labrador, inmiddels een veelgevraagde kruising die zelfs al een eigen rasnaam heeft gekregen, de Vizlador.
Afgesproken werd om te wachten tot ze daar een vertrouwd nestje van tegen zouden komen.
En dat is nu dus gebeurd.
Maar omdat Marrit nog niet helemaal klaar is met haar studie naast haar baan en Koen geen pup mee kan nemen naar zijn werk werd Wim voorzichtig gepolst of hij dan wel bereid was om samen met mij de taak als “gastgezin” op zich te nemen.
En gelukkig vond hij dat een uitstekend idee.
En zo gezegd, zo gedaan en zijn wij nu dus de zeer gelukkige “opa en oma” van deze lieverd.
De afgelopen drie weken is hij hier al regelmatig een paar uurtjes of een dag geweest.
Hij heeft zijn eigen kleedje, kussentje en water en voer bakjes die hij allemaal al feilloos weet te vinden als hij binnen komt. En natuurlijk de nodige speeltjes.
Ik ga jullie wat foto’s laten zien van de afgelopen weken zodat jullie hem ook een beetje leren kennen.🙃
De foto hierboven lag hij op zijn kussentje wat eigenlijk onder zijn kleedje ligt zodat hij er lekker tegenaan kan liggen maar soms vindt hij het leuk om het er onder vandaan te trekken en er prinsheerlijk bovenop te gaan liggen. Hier een foto op zijn kleedje ( een vetmat) waar hij van het begin af aan direct lekker op ging liggen.
Lekker tussen Marrit en Koen in.
Inmiddels geeft hij ook al keurig aan als hij naar buiten moet voor een sanitaire onderbreking. Hij gaat dan keurig bij de deur naar de bijkeuken staan of hij gaat voor de schuifdeuren naar buiten in de kamer staan.
Alleen hier had hij toch zijn bedenkingen toen hij naar buiten zou gaan.
Koen probeerde hem nog aan te moedigen maar de kleine doerak dacht duidelijk:
“Naar buiten???? GAST… ik word daar NAT!!!”
Maar na enig aandringen, ging hij toch maar.
Kortom het is een feest voor hem én voor ons!
Gister hebben wij hem een hele dag gehad. Dus hier nog even de laatste foto’s
Lekker wandelen.
“Hee, wat zie ik daar nou?”
Dat zijn eendjes Obi.
En eenmaal thuis lekker met mij samen op het “bankkleedje”.
Genieten met een hoofdletter! Hij blij, ik blij!
Nou, tot zo ver dit voorstelrondje, jullie gaan hem vast vaker zien hier.
Tussendoor werk ik heerlijk aan mijn pineapple blokken, ik heb er inmiddels 6 en ben met de zevende bezig.
Ik twijfel nog over wat ik in de middenvierkanten tussen de blokken zal doen, blauw of beige of misschien wel rood, ik vind hem namelijk wel wat somber.
Ik denk er nog even over na, voor nu …
Geniet van dit gezellige “binnenblijf- en heerlijkomtequiltenweer” en natuurlijk
Tel je zegeningen!
