Dikke pech!

Vertelde ik in mijn vorig berichtje nog over ons heerlijke weekendje met Juul, dit keer weer een vervelend berichtje.

Afgelopen donderdag kreeg ik namelijk weer een TIA voor de kiezen.

Aanvankelijk leek het allemaal nog mee te vallen maar inmiddels laat mijn linkerkant mij weer behoorlijk in de steek; voorlopig dus even geen foto's van nieuwe muizenblokken. 

Het lukt gewoon even niet om de lapjes goed vast te houden. ☹️

Iedereen weer behoorlijk geschrokken, vooral de kinderen. 

Maar dit keer ben ik zelf ook wel heel erg geschrokken en is het vertrouwen ver te zoeken.

De conclusie van neuroloog en huisarts dat het kennelijk nog erg onrustig is in het gebied en dat we nu maar moeten hopen dat het hier bij blijft omdat de medicatie voor bloedverdunners niet kan worden verhoogd omdat ik dan een verhoogd risico op een bloeding daar zou lopen, stelt eerlijk gezegd ook niet erg gerust.

Wel gister weer gesprek met de vasculair internist gehad  en we beginnen deze week nog met de injecties om het cholesterol te verlagen. 

De medicijnen die ik daar al voor had deden niets maar gaven wel heel vervelende bijwerkingen. Deze injecties moeten daar nu snel verandering in brengen.

Helaas kan het wel even duren, 1 tot 3 jaar,  voordat de bestaande aanslag in de vaten zal zijn verdwenen. Geluk is wel dat de vaten in mijn hals schoon zijn! 

Afijn, het is wat het is en ik rust nu weer heel veel en hoop dat ik binnenkort toch weer lekker met naald en draad aan de gang kan.

Gelukkig heb ik Wim die  zich van een zeer zorgzame kant laat zien en  mij aan alle kanten steunt en moed inspreekt.

Net als de kinderen en kleinkinderen trouwens.

Van Roos kreeg ik zelfs haar twee knuffeltjes om bij mij te logeren.

Hoe lief is dat!

Zelf nam zij dan wel onze Baf even mee want ja,

 "dat vindt hij ook wel gezellig"  

En Roosje zelf duidelijk ook; zelfs bij het eten schuift zij gezellig een stoel voor hem aan.🥰💕

En Wim en ik?

Wij tellen toch ook vooral onze zegeningen.

Heerlijk weekend met Juul

Vorig weekend hadden we nog een heerlijk weekend want Juultje kwam een nachtje logeren.

Ze maakte een heerlijk toetje.

(Bijna) helemaal alleen vanaf een recept in het schoolblaadje,

Ze speelde heerlijk met de Lego, deed een spelletje op de I-pad én hield in haar eentje een geweldig verkleedpartijtje!

Ja ja, in mijn trouwjurk 🥰

Nou houdt onze Juul erg van orde in haar leventje en zie hier hoe zij dat ook even voor ons toepaste. 

Ik laat er een paar zien maar geloof me, in het hele huis was het duidelijk wat wat was.

Deze kregen Wim en ik op ons voorhoofd geplakt.

Geslacht en leeftijd, het kan maar duidelijk zijn :)

en deze kwam op de airfryer 😂

en deze waren om te voorkomen dat we de weg in huis kwijt zouden raken.

en zo waren er ook nog aanwijzingen voor de garage, de trap naar zolder, de kinderkamer, onze slaapkamer enz enz 

Ze heeft heerlijk zitten verven,

Ze werd ingewijd in de kunst van het maken van oma's heerlijke bonbons

En natuurlijk sloten we af bij de Mac.

Het was weer heerlijk om haar even bij ons te hebben!

Ik tel mijn zegeningen 

Ooooh, dat is genieten!

Jaaaaa, er wordt hier volop genoten!

Door deze twee deugnieten.

(de derde is nog in de maak)

Ze waren gewoon niet meer te houden toen de taart uit de oven kwam en ik heb ze maar even gelaten.

Dat is toch geweldig om te zien, zoveel plezier!

En het derde opdondertje staat ook al te trappelen hoor maar die moet nog even geduld hebben want zo nu en dan moet ik even een kleine pauze inlassen.

En bovendien ...

wordt hier ook op een andere manier heel erg hard genoten!

Vorig weekend kwam hier voor het eerst weer een heerlijkheidje voor een nachtje logeren.

Ze had het al zo vaak gevraagd en ik vond dat we het maar weer eens moesten proberen, eentje tegelijk en eerst maar eens één nachtje.

Ik belde haar op of ze al een nachtje wilde komen logeren.

Het bleef even stil en toen hoorde ik heel zacht:

“Echt???”

“Ja, lieverdje écht!”

Papa had gezegd dat oma nog ziek is en dat dat nog heel lang duurt dus ze was een beetje onzeker en heel verrast.

Gelukkig kon ik haar er van overtuigen dat als we gewoon een beetje rustig aan deden, het best wel kan.

 En dus kwam zij vorige week zaterdag met haar koffertje en haar knuffel helemaal blij een nachtje logeren.

En geloof me, zij was bepaald niet de enige die blij was!

We speelden spelletjes.

   Yeeeessss,  gewonnen!!

Na het eten maakt ze zelf haar toetje in orde (serieuze zaak)

En ‘s avonds heerlijk slapen in het grote bed van opa en oma.

 (En opa in het logeerbed 🙃) 

De volgende ochtend:

“ Oma, wil jij wel een kopje thee op bed?”

Tja, ja natuurlijk, dat wil ik wel.

 “Opaaaa, oma vraagt of ze een kopje thee op bed mag!!!” 

Hahaha, de slimmerd.

En natuurlijk, opa begrijpt wat er van hem verlangd wordt.

Dus even later  zitten we gezellig samen in bed aan ons ontbijtje.

De ochtend wordt gevuld met spelletjes en Lego

en als oma even moet gaan rusten kruipt Saartje lekker op de bank onder haar quiltje om 

een filmpje op de I-pad te kijken 

Kortom, het was een heerlijk weekend. 

‘‘s Middags kwamen Bas en Joukje nog met hun drie heerlijkheidjes en hebben we heerlijk met z’n allen gegeten, waarna deze gelukkige oma weer even naar bed ging en opa ons Saartje weer naar huis bracht.

Dag lieverd, tot de volgende keer!

Maar volgend weekend komt eerst Juultje een nachtje; jippie!

Ik tel mijn zegeningen!

Lekker bezig geweest

Dit lieverdje is inmiddels ook klaar.

In het vorige berichtje liet ik al een paar hartjes zien, maar ik had er wel al een paar meer hoor.

“Beetje verdelen de berichtjes” dacht ik omdat ik eventjes niet van tevoren weet wanneer het weer lukt om er eentje te schrijven. Vaak schrijf ik ze ook in gedeelten omdat het al snel klachten geeft maar dit wordt een korte dus die gaat hup, in enen.

En nu dus hup, meteen een foto er in van het volgende muisje.

Lieverdje hè 

De rand met blokjes zit er nog niet omheen, ik heb hier even gesmokkeld met een eerder blok wat er onder ligt. Ik wacht er nog even mee tot ik weet naast welk ander blok hij komt te liggen want daar houd ik rekening mee met de rode stofjes.

Nu ben ik begonnen met de taart voor bij de theepot en het kopje; 

dat hoort natuurlijk wel bij elkaar  hè, thee drinken en taart eten! 😋 

Kijk, hij wordt gebakken:

 Zo, die kan de oven in!

Nou ja, zogenaamd ...

Zo, dat was het voor vandaag op het I-padje.

Daaag, groetjes en ...

Tel je zegeningen!

En de hartjes vorderen gestaag.

Het gaat niet altijd even gemakkelijk maar de hartjes vorderen gestaag en ik geniet.

Én al weer een stuk netter.

Niet te veel achter elkaar want dan speelt mijn bovenarm te veel op.

Als mensen mij vragen “maar wat voor pijn is dat dan?”  Dan vergelijk ik het met wat je vroeger wel met vriendinnetjes deed; een ontzettend strakke band om mijn bovenarm met prikkeldraad. Alsof je het vel in twee verschillende richtingen draait. Ken je het nog? Maar dan 10 keer zo erg.

Mijn hand is nog gedeeltelijk gevoelloos en doet tegelijkertijd pijn.

Gek hè.

Die arm en hand mankeren niets en toch zou ik ze af en toe er het liefst af laten halen.

Oh oh, wat weer een gezeur hè, sorry  

Maar misschien wordt dit ook wel gelezen door anderen die dit ook ervaren en dan is het toch fijn als je leest dat je niet de enige bent. Overigens is de prikkende bal onder mijn voet inmiddels gereduceerd tot een prikkend heuveltje en de dove en zware plekken in been en romp voelen naar, vooral de bal bovenaan aan de linkerkant van mijn romp, maar doen geen pijn!

Kortom, het gaat heel langzaam maar er is vooruitgang!

Maar nu weer verder met gezellige nieuwtjes.

Vorige keer liet ik die schattige Mats zien met zijn werkstukje maar kijk eens wat Anna heeft gemaakt! Anna is helemaal weg van giraffen en dit borduurpakketje kwam ik afgelopen keer tegen op de beurs in Zwolle. Ja, dat moet dan natuurlijk mee naar huis hè voor haar.

 

Hier, samen met mij, aan begonnen en zelf thuis 

af gemaakt.

We moeten nog beslissen wat het wordt, een kussentje of een schilderijtje of misschien wel een quiltje.

Gister lag ook deel 9 van de muisjes quilt in de bus.

LEUK!

Goof had het vrijdag al aangekondigd dus je begrijpt; ik lag gister onder de brievenbus te wachten!

En wat heeft ze er een geweldig geheel van gemaakt!

Echt, dit is toch om te juichen zo leuk!

Jammer genoeg wordt hij op deze manier wel veel te groot voor het bed van Roosje maar haha, we hebben een geweldige oplossing want Saartje vindt de muisjes ook zo leuk!

Dus we maken er gewoon twee iets kleinere van en omdat Saartje de Margootjes van Goof ook zo leuk vindt combineer ik die misschien wel met de muisjes.

Die teckeltjes moeten er namelijk ook nog komen voor Emma want die is weer gek op hondjes.

En, wat denk je? Toen Marrit de teckeltjes zag liet zij weten dat zij die ook wel wilde. 😳 En eerlijk is eerlijk, zij en Koen zijn er nog steeds eentje tegoed!

Nou, het moge duidelijk zijn, voorlopig zit ik nog niet om projecten verlegen 😉

Dus... nu stoppen met dit getik en als de wiedeweerga weer verder met naald en draad.

Fijne dag allemaal, groetjes en ..

Tel je zegeningen!

Jong geleerd .........

Oma mag ik ook quilten?

Ja hoor lieverd, natuuuuurlijk!

Zo gezegd, zo gedaan.

Dus greep hij het blok waar ik mee bezig was. Mmmmm leek mij toch niet zo’n goed idee. Flauw hè 

Ander stofje erbij gezocht en toen...

Eerst samen, hij met zijn kleine knuistjes en ik met mijn gevoelloze hand maar samen hebben we het geflikt hoor.

En kijk eens, helemaal zelf!

Uiterst geconcentreerd zet hij z’n steekjes.

 Wat een kanjer hè, die Mats van ons! 🥰

groetjes en

Tel je zegeningen!

Foutje, bedankt!

En toen was ook het muisje in het kopje helemaal af.

Met een mooi tafeltje en een gordijntje boven haar koppetje.

 

En ik dacht: “meteen maar even aan elkaar zetten” 

Ik wist namelijk al waar hij moest komen.

Kijk, bij de theepot natuurlijk.

Alleen niet op deze manier!    

Ik zat zo heerlijk lekker buiten in het avondzonnetje 

Met kennelijk meer aandacht voor de ballonnen die weer gezellig voorbij kwamen en heb gewoon niet goed opgelet.

SUF!  

 

Maar goed, ze waren met de hand aan elkaar gezet en dat naait toch een stuk makkelijker achteruit dan wanneer het op de machine gedaan was.

Dus hup, meteen weer uitgehaald en de volgende morgen een nieuwe poging ingezet en voilà!  

Gelukt!

Leuk geworden hè.

Ik denk dat ik hem “quilt as you go” aan elkaar ga zetten maar dan niet per blok maar  per rij.

Dat quilt toch net wat gemakkelijker door vind ik. De randen met de  blokjes gaan overigens wel op de machine hoor; het moet wel leuk blijven 😉

Maar het volgende probleem diende zich al weer aan; ik had nog geen achterkantstof. Overal gezocht op internet maar kon het goede stofje niet vinden. En wat denk je, wederom was het

 Rita van Het quiltlokaal die mij uit de brand hielp.

Zij had thuis nog een laatste beetje op de rol liggen van een muizenstofje en dat wilde zij wel voor me mee nemen naar de winkel. Dus vandaag opnieuw met Wim samen (ik mag voorlopig nog niet rijden, dat moet eerst weer goedgekeurd worden door het CBR en dat kan nog wel een paar maanden gaan duren 😡) naar Sneek.

En kijk eens: 

Perfect hè

Het is niet helemaal genoeg maar dat lossen we wel op met leuke restjes. 

Ik ben er helemaal blij mee!

En inmiddels is het volgende muisje ook al in de maak.

Dat is de favoriet van Roosje; ik denk vanwege al de hartjes 🥰

Het muisje is inmiddels klaar 

en de hartjes zijn geknipt en gevouwen dus ga ik morgen lekker beginnen met ze rond dit muisje uit te strooien. Ik heb er zin in en hoop ze snel te kunnen laten zien.

Dus, tot dan!

Groetjes en niet vergeten hè;

Tel je zegeningen!

Hele lieve verrassing!

Eerst iedereen weer hartstikke bedankt voor alle lieve en bemoedigende reacties op het vorige berichtje. Wat geweldig is dat toch!

En dan...

Kijk nou toch eens wat ik vanmorgen bij de post vond!

 

Hoe ontzettend lief is dat?!

Rita van het Quiltlokaal in Sneek had mijn vorige blogje gelezen en besloot, als stimulans, mij een nieuwe plakstift te sturen. Daar krijg ik nou tranen van in mijn ogen; heel heel hartelijk dank lieve Rita!

En van Koen kreeg ik deze tekening met boodschap.

Getekend en geschreven door Saartje. 

Ze heeft hun gastouder gevraagd voor haar op te schrijven “Wordt maar gauw beter lieve oma” en heeft het toen op haar manier na geschreven. 

Met een bloemengrasveldje er bij getekend.

Lief hè 

Daarna in een envelop aan mij geadresseerd met de opdracht aan papa om hem in de brievenbus te doen want dan brengt de postbode hem en is het een verrassing.

En nu komen net de drie heerlijkheidjes uit Bolsward binnen dus ik ga snel stoppen.

Dag lieve allemaal, 

En denk er om

Tel je zegeningen!

GOED NIEUWS!

Wat zeg ik? 

Fantastisch nieuws!

Ik vertelde al dat mijn linkerhand en arm nogal dwars liggen en daardoor lag de muisjesquilt nog steeds een beetje treurig in een hoekje te wachten.

Wat wel heel goed ging was de vierkantjes aan elkaar zetten. Sterker nog, als ik daarmee bezig ben dan trekt de pijn uit mijn bovenarm weg. Gewoon lijntjes trekken en snijden, dat ging prima en ook het steekjes maken, lekker simpel op de lijntjes was geen enkel probleem. Hoef je niet bij na te denken dus geen inspanning voor het brein en daar draait het allemaal om. Kijk die linkerarm en hand, daar mankeert niets aan. Het zijn de hersenen die verkeerde signalen doorgeven.

Afijn, ik zat dus al dagelijks heerlijk mijn vierkantjes aan elkaar de naaien.

 Met deze fantastische stapel als resultaat maar ... er moesten natuurlijk wel ook muisje voor gemaakt worden.

Echter... ik durfde er gewoon niet aan te beginnen omdat ik dacht dat dat nooit zou lukken.

Maar toen was daar die lieve ergotherapeute die, toen ik haar dat vertelde, voorstelde om het hele spul gewoon een keertje mee te nemen naar de therapie.

Dus, zo gezegd zo gedaan.

Moest ik thuis natuurlijk wel alvast even wat voorbereiden.

Een muisje uitzoeken en de stofjes die ik wilde gebruiken en toen ik daar mee bezig was kon ik niet meer stoppen 😀

Ik begon te knippen en te spelden, niet allemaal even netjes, handig en snel maar dat gaf helemaal niet, ik zat te genieten als een klein kind dat voor het eerst met zijn/haar nieuwe Sinterklaascadeautjes mag spelen.

Dus ik had zelfs al een klein stukje vastgenaaid toen ik naar de therapie ging.

Daar gaf die schat mij nog een hele goeie tip: Laat je aangedane arm op tafel liggen als je de stof vast moet houden en de kleine stukjes op hun plaats moet houden. Ik had ze wel gespeld maar mijn plakstift ligt ergens in de vijftig dozen met quiltspullen op zolder. 

Gauw een nieuwe kopen want dat is toch een stuk makkelijker dan al die speldjes.

Dat was vrijdag en kijk nu eens,

Oké, niet zo netjes, hij trekt aan alle kanten en het hoofdje, de oren en de kersen zijn met een festonsteekje gedaan i.p.v. met een netjes naar binnen gevouwen zoompje maar jongens, wat ben ik er blij mee! 

Vandaag maak ik hem af en zet ik de rand er omheen en hij komt ook gewoon in de quilt want het is voor mij een hele belangrijke!

Liefs en groetjes.

P.s. Tel je zegeningen. 

Helemaal vergeten...

Oh oooh wat ik dan vergeten ben?

Nou, natuurlijk om jullie te bedanken voor alle lieve reacties.

Dus hierbij, heel heel hartelijk dank voor alle lieve berichtjes, reacties en bemoedigende woorden.

De reacties onder het betreffende berichtje heb ik nu ook even persoonlijk beantwoord, 

dat is toch wel het minste hè.

En nu zijn jullie nog een fotootje tegoed van het derde muisje dat al klaar was voordat het infarct het nodig vond om mij met een bezoek te vereren.🙃

Komtie:

 

Wat ook weer een schatje hè.

En gister kreeg ik van onze Supergoof een mailtje dat er al weer een nieuwe onderweg is. 

Als het goed is valt hij vandaag op de mat,

dus je begrijpt dat ik onder de brievenbus lig vandaag.

Groetjes,

P.s. Tel je zegeningen!

Beetje dom.

Ja, ik ben een beetje dom geweest.

Het is al weer een poosje geleden, ver voor het infarct maar ik wil jullie toch nog even, waarschijnlijk wel ten overvloede, waarschuwen voor mijn domme actie.

Wat gebeurde?

Ik snij tegenwoordig mijn lapjes met een kartel rolmes.

Waarom?  

Nou kijk maar eens naar het verschil,

Losse draadjes bij het lapje dat “gewoon” is gesneden of geknipt en niets bij het gekartelde randje.

Tot zover het grote voordeel van het kartelmes.

Maar nu ... 

een soort gelijk verschil is er als je zo dom bent om in je vinger te snijden.

En dat gebeurde dus. Ik weet niet eens of het mes van richting veranderde of dat mijn vinger weg schoot maar het gevolg is het zelfde 😩

Au, gauw naar beneden naar Wim > “ Heb je even een pleister, ik heb in mijn vinger gesneden.”

En in plaats van meteen naar de verbanddoos voor een pleister te rennen, nee, mijnheer wilde het eerst even zien. Ik hield de gewonde vinger namelijk stevig vast in  mijn andere hand.

OEI!!!  

Er lag gewoon een stukje vlees in mijn andere hand

  

wat een akelige wond was dat en bloeden ... niet normaal.

Afijn, na twee weken toch maar eens naar de huisarts gegaan want het wilde ook maar niet dicht gaan.

Die was een beetje boos, veel te lang gewacht maar ze gaf mij wel een wonderzalfje mee en toen begon het eindelijk van binnenuit dicht te groeien.

 En nu?

Nu ziet het er weer keurig uit al is de vinger wel een heel klein stukje smaller aan de bovenkant.😉

  Hij loopt mooi taps toe 😂

p.s. Tel je zegeningen