maandag 31 december 2012

Op de grens van 2012 en 2013...


Mijn wens voor het nieuwe jaar

is duidelijk en klaar.

Een vriendelijk woord en een lieve lach

wens ik jou voor elke dag!

Liefs, Gerda

p.s. én voor al mijn quiltvriendinnen natuurlijk heel veel heerlijke uurtjes om steekjes te zetten.

maandag 24 december 2012

Kerstmis

Ik wens jullie allemaal

Mooie Kerstdagen.


En moge  zij

 die jullie het 

liefst zijn 

op minstens

 één van deze dagen

aan de zelfde tafel 

aanschuiven.

dinsdag 18 december 2012

Weer compleet!

Gelukkig, hij zat in het vliegtuig (en kwam er uit).
Anna vloog op hem af, opa ving haar op en ze heeft hem niet meer los gelaten tot we de auto in moesten.
En dat was best een heel poosje later want we gaan altijd gezellig even met z'n allen eten in het Dakota.


Juultje moest eerst even goed kijken. Ik ken jou wel maar wie ben je ook alweer?

En Emma keek liever eerst even de andere kant op.

Overigens zei zij een half uurtje later al voor het eerst "opa"
(we zijn al twee maanden bezig met "oma" en dat wil maar niet lukken.
Als we het proberen priemt ze steevast met een grote glimlach een vingertje in mijn richting maar alles wat er uit haar mondje (en dat is al heel wat) geen "oma" 

En ook met Juultje is het inmiddels helemaal goed gekomen hoor.
Zondagavond kwam ze gezellig bij ons logeren tot gisteravond en inmiddels zijn ook Juultje en opa twee handen op één buik.

oei, aan het maillootje te zien moet oma nodig dweilen


Vorige week heb ik nog gauw een lief quiltje voor in het poppenwagentje gemaakt.
het is een doorgesneden ninepatch en hij is gequilt in een hartenpatroontje;dat is aan de achterkant beter te zien.


Zo en nu ga ik lekker samen met mijn lekkertje aan de koffie en daarna Juultje weer ophalen. 
Morgen en vrijdag zijn Emma Sofietje en Anna weer aan de beurt, heerlijk.

donderdag 13 december 2012

De hele quilt

Het is een hele frisse quilt door het vele wit dat er in zit.
Hierdoor staat hij heel mooi in de hal, 
die helemaal wit is. 
Hij hangt boven de trap.

In de V.S. noemen ze dit een Cheater (bedrieger).

Het is namelijk een grote voorbedrukte lap stof. 
Je hoeft dus alleen op de lijntjes door te stikken en dan lijkt het alsof je 8 patchblokken in elkaar gezet hebt die je vervolgens met de blokjes met de afbeeldingen tot een quilt hebt verwerkt.

Ha ha, ik hou er wel van
Vooral omdat er echt prachtige exemplaren bestaan.
Ik heb er dan ook een paar hangen.

Overigens maak ik er toch altijd nog een beetje veel werk van door bijvoorbeeld een heleboel kraaltjes toe te voegen (zoals op deze.)

Ik zal je de andere die ik heb hangen ook nog laten zien en er eerlijk bij vertellen welke ik van "meerwerk" heb voorzien en welke niet.

Tot slot nog even een paar foto's van Emma Sofie en Juultje zoals Wim hen nog niet heeft gezien.
Op haar stepje.

Voert ze Teun zijn brokjes uit zijn bak ...
op de grond.
En heeft ze haar eerste kunstwerken geproduceerd.
Toen hij wegging kon ze nog niet eens loslopen...

En wat te denken van dit heerlijkheidje,  zij kon nog maar net een beetje kruipen.
 Achteruit wel te verstaan, vooruit moest nog even geoefend worden.
Nu kruipt ze overal op en onder,
geeft zichzelf kusjes in het raam van de oven, 
bedient zelf de I-pad om haar favoriete Nijntje filmpje tevoorschijn te toveren en ..
loopt al 6 hele parmantige stapjes los!
Volgende week wordt ze 1 jaar. (en opa is er bij!)

Zo, nu nog even wat quilten, vanavond de finale van Expeditie Robinson en dan is er al weer een dag voorbij.

p.s. Ik krijg net een telefoontje van Wim dat hij van boord is en in het hotel op Mauritius zit. 
Morgen vliegen, overmorgen thuis!

woensdag 12 december 2012

De laatste loodjes

Tja, zo haal je hem nog binnen en zo is hij al weer op weg terug naar Spanje.

Het was weer een groot feest, aan Pietjes geen gebrek.
En nu gaan we weer op naar de Kerst. Ik heb nog geen kerstboom. Ik wacht even tot volgende week want als alles volgens plan verloopt komt Wim zaterdagmiddag eindelijk (na bijna 4 maanden)  weer thuis. En ik vind het leuker (lees: makkelijker. Oef, wat ben ik weer eerlijk) om samen een boom uit te zoeken.





Ik heb wel al weer wat quilts opgehangen om in de stemming te komen. Met deze ben ik nog druk in de weer geweest. Kijk kleine houten kraaltjes in de kerstbomen en kleine glittertjes op alle besjes geborduurd. Bij elkaar waren het er ruim 400!
Maar vooral als het licht er op schijnt staat het heel leuk en was het het werk meer dan waard.

Ik moet iets doen aan mijn fototoestel want hij staat duidelijk niet goed afgesteld; ik krijg geen scherpe foto's. Leuk zo'n mooi toestel, maar dan moet je wel weten hoe het werkt. En helaas.....
Maar weer eens een kind aan het vestje trekken.
Volgende keer laat ik jullie de hele quilt zien.
Voorlopig sleep ik mij nog even door de laatste dagen tot zaterdag heen. Klinkt wel dramatisch hè.

Nou, is 't ook!

zondag 18 november 2012

Ja hoor, hij is er weer.
En ik heb zijn aankomst samen met Anna en Emma en hun papa en mama mogen aanschouwen.
Eerst op de televisie; wat een spanning! Ze waren er helemaal klaar voor.
Anna zat op het puntje van haar stoeltje het hele gebeuren te volgen en Emma had natuurlijk geen flauw idee wat er allemaal aan de hand was maar zat toch met glinsterende oogjes, vrolijk wippend van het ene billetje op het andere billetje op de maat van al die vrolijke muziek te genieten.
Het Pietenpetje stoer op haar koppie, dat hoorde er kennelijk allemaal bij. 
Geen probleem hoor voor Emma.
Daarna snel naar het dorp, o nee stad want stadsrechten en daar zijn we trots op.
Emma in haar wagentje, Anna bij papa op de nek.
Hard zingen en nog hárder zwaaien met je vlaggetje, wat een feest.
Honderden opgewonden en blije kindjes met hun, openlijk, net zo blijde en opgewonden papa's en mama's. 
Ik zag zelfs papa's en mama's met Zwarte Pietenpetjes en zwartgemaakte wangetjes.
De brug ging open en daar kwam de rijkelijk versierde stoomboot
met de Sint voor op de plecht aangestoomd.
Een luid gejuich ging op en ik moet dan toch iedere keer weer een traantje wegpinken. 
Erg hè, dat probeer ik dan ook altijd wel weer snel onopgemerkt weg te werken want een beetje genant is het natuurlijk wel. 
Maar ja, zo'n huilebalk ben ik nou eenmaal.
Afijn, Sint met Pieten op twee stoomboten door de gracht naar het plein en de hele goegemeente achter de fanfare in een lange bonte stoet over de naastgelegen weg er achteraan.
Op het plein stapte Sint over in een prachte koets met Fries paard er voor op weg naar het stadhuis alwaar hij officieel werd welkom  geheten.  
Onderweg naar het stadhuis stonden wij nog even langs de weg om te zwaaien en de pepernootjes in ontvangst te nemen.

Emma met haar zakje pepernootjes, gekregen van een lieve Piet.

Natuurlijk mochten we allemaal onze schoen zetten van Sinterklaas en Anna belde mij vanmorgen al vroeg heel enthousiast op om te vragen of ik ook iets gekregen had.Zij had een chocoladeletter gekregen, maar ze had er vannacht helemaal niets van gehoord.
Papa wel, "Hij had nog even een biertje met de Sint gedronken."  zei hij.
Maar dat geloofde Anna toch niet.
"Papa is een beetje een gekke papa, hè oma?"
Nou, en daar houden we het dan maar op.


vrijdag 16 november 2012

Ik mag weer!

Joepie! Mijn twee weken "leukedingendoenarrest" zijn voorbij...Vanaf vandaag ga ik dus voorzichtig weer wat oppakken. Zo direct eerst een blok voor de paarse logcabin maken en dan heeeeel voorzichtig een paar steekjes aan dit schattige patroontje.
Het is een klein kussentje.
En oooooh wat heb ik er een zin in.
Ik mag van mezelf niet langer dan twintig minuutjes per keer áls het goed gaat. 
En anders stop ik subiet en probeer ik het morgen of overmorgen opnieuw met 10 minuutjes.
Maandag ga ik ook weer voorzichtig beginnen met oppassen en Juultje mag daarbij het spits afbijten. 
Dan woensdag of donderdag op controle en vrijdag Anna en Emma weer over de vloer.
Het leven is weer errug mooi.
Maar eerst zijn jullie nog een paar foto's tegoed van de buit bij de Quilthoeve in Naaldwijk.
Zoals gezegd hadden wij ons vergist in de openingstijden en hadden we dus maar 5 minuutjes de tijd.
Maar gelukkig zijn wij inmiddels geoefende stropers in de bakken.
Dus zelfs die miezerige 5 minuutjes waren genoeg om wat leuks mee te grissen.
 Een geweldig streepje, dat ik al vaker heb gebruikt. Doet het heel goed als biesje of tussenrandje.

 Een heerlijk flanelletje om mijn basic kerstquilt nog wat mee op te pimpen.
Een schattig blauwtje voor ooit.
En dit heerlijke blad.

Zo, dat was het weer voor vandaag en nu ga ik als de wiedeweerga LEKKER aan de gang.

O nee,  nog even een ontroerend verhaaltje over Anna.
Zij kwam afgelopen woensdag verdrietig uit school. 
Roy had haar met zijn fruittrommeltje op haar hoofd geslagen.
Och jee!
Maar waarom deed hij dat dan? was natuurlijk meteen de vraag.
"Nou, omdat ik hem geslagen had!" kwam het heel verontwaardigd uit haar mondje.
Tja, dan kan je natuurlijk een mep terug verwachten vertel je haar dan. 
"Ja, maar Roy had Jildau geslagen!"
 En ja, Jildau is haar hartsvriendinnetje dus....
Kortom, Anna vond dat hij in dit geval toch echt niet het recht had haar terug te slaan en was hier oprecht verontwaardig over. 
Ze snapt het allemaal nog niet zo erg geloof ik.

Tel je zegeningen!

donderdag 15 november 2012

Te veel verleidingen

 Zaterdag dus  een bezoekje gebracht aan het Quilterspalet in Den Haag.
En natuurlijk kon ik de verleiding weer niet weerstaan. Er was ook zoveel moois. Zwak excuus, ik weet het.
Helaas, in dit soort winkels geldt inderdaad 
"Zwak uw naam is Gerda"
Het is niet anders; ik heb me er bij neer gelegd.
Bovendien, ik moest getroost worden weet je nog?
Nou, let op! Waar werd ik vrolijk van?
Als eerste van dit boek. 
Vol met geweldige foto's én patronen met werkbeschrijvingen.
En nog steeds maakt het me blij als ik er weer doorheen blader (dagelijks)
En wat vond ik daar nog meer om me op te fleuren?
klik!
Deze pannelstof met een groen streepjesstofje voor de bies. Maar de twijfel sloeg ter plekke al weer toe want het zwarte stofje links met de kleine groen met rode figuurtjes kon ook wel eens heel leuk zijn als bies, dus.. beide verdwenen in de tas. Terwijl ik dit schrijf bedenk ik me dat ik het groene streepje natuurlijk ook heel goed als tussenrandje kan gebruiken en dan het zwarte stofje als afwerkbies of andersom natuurlijk. 
(och jee, daar gaan we weer, twijfel, twijfel).
Afijn, na een uurtje stonden we weer buiten en Oh nee, wat een leuk stofje zag ik daar in de etalage.
Waarschuwend stemmetje in mijn hoofd genegeerd en hup, terug de winkel in.
Ja jammer, dat stofje hadden ze niet meer en had eigenlijk al uit de etalage moeten worden gehaald.
En dan word ik dus opeens zó brutaal hè.
Of ik dan het stofje uit de etalage niet mocht hebben?
Het mocht!
Petra ging er meteen op af. En dat was niet niks want er stond een hééééle grote kast voor. 
Petra echter voor geen kleintje vervaart, probeerde zich er uit alle macht tussendoor te wurmen en net toen zij er één arm tussen had bedacht Evi zich dat er nog een stukje ergens achter in een kamertje moest liggen bij de restjes. Arm weer terug gewurmd en beide dames verdwenen naar achter op zoek naar mijn stofje.
Na een poosje kwamen ze echter teleurgesteld weer terug > geen stofje.
 En dus ondernam Petra een tweede poging om de etalage in te duiken. Ondertussen dook Evi toch nog even onder de toonbank onder het motto "Je weet maar nooit", "Niet geschoten is altijd mis" 
en jawel, even later kwam zij triomfantelijk omhoog met in haar hand ... hét stofje. 
Een ijselijke schreeuw naar Petra om haar tegen te houden voordat de hele kast de winkel in zou zeilen.  Petra is een beetje doof, vandaar. Maar ik schrok me het heen en weer.
Maar dat mocht de pret natuurlijk niet drukken.
Wat een wereldservice hè!
En om wat voor stofje ging het nu?
Dit zomerse stofje met z'n beeldschone strandhuisjes.
 (sorry, nog niet gestreken)
Wij zijn echte strand- en zeeliefhebbers en onze hal en het toilet beneden hebben de sfeer van een strandhuis.
Daar gaat dit stofje zich dus helemaal thuis voelen.
Aan het einde van de winter ga ik hier lekker mee aan de gang om alvast weer in de stemming te komen.
Maar nu eerst, 
zo gauw het weer mag en ik hoop volgende week, 
natuurlijk aan de slag met al die heerlijke Decemberstoffen. 
Én iedere dag een stukje aan de paars/rode logcabin.
  Morgen of overmorgen verslag van het bezoek aan de Quilthoeve.

Tel je zegeningen!

dinsdag 13 november 2012

Ik vermaak me wel hoor

De eerste week van het grote "niksdoen" zit er inmiddels op.
En ik moet zeggen, het valt me alles mee.
De eerste week had ik nog veel pijn en dus ook niet zo veel zin om iets te doen. Dit is het enige wat ik gedaan heb; een begin maken met het opruimen/sorteren van alle losse borduurzijde in de nieuwe dozen die ik de week ervoor had gekocht.


Maaike kwam met een tas vol dvd's en mooie boeken en reed mij en passant ook nog even naar het uitrengebied zodat Teun zich even lekker uit kon leven en onderweg werd er weer voor een paar dagen boodschappen gedaan.
Daarna reden we zo snel we konden naar Anna en Emma want oef, wat miste ik die kindjes.

Vrijdagmiddag kwam Dorien met Guus (haar bearded collie), deden we weer boodschappen en verdwenen we met z'n tweeën in de keuken want Koen, Marrit, Maaike én Juultje kwamen eten. Gezellig!
 Als je met het fototoestel aankomt en naar Juultje "Foto!!!" roept, laat ze haar tandjes zien en begint te lachen. Een klein fotomodelletje in de dop?
Lekker bij papa op schoot spelen met een papiertje.
nog even lekker gek doen bij tante Maaike en toen
begon ze in haar oogjes te wrijven; ze was moe.
Dus het hele spul weer in de auto en huiswaarts.
Dorien en ik op de bank en The Voice kijken.
De volgende morgen stond een bijzonder ongeduldige Guus ons onder aan de trap al op te wachten.

Hij en Teun mochten die dag lekker een dagje naar het pension. Voor Guus de eerste keer dus best wel spannend. Gelukkig had hij Teun om zich een beetje achter te verschuilen. Guus is namelijk een dot van een hond, uitermate vrolijk maar niet bepaald een onverschrokken held.
Dus na een snel ontbijt, hondjes weggebracht en wij gingen door naar Den Haag naar het Quilterspalet.
En wat een leuke winkel was dat!
We werden bijzonder hartelijk ontvangen door de dames, kregen meteen een lekkere kop thee/koffie en een gezellig praatje. We hebben uitgebreid rond gekeken en kregen ook uitgebreid antwoord op al onze vragen.
Natuurlijk gingen er de nodige (en minder nodige) stofjes en een waanzinnig leuk boek mee de auto in. Laat ik jullie morgen of overmorgen zien (heb ik nog geen foto van genomen)
Wij gingen naar de boulevard in Kijkduin om lekker te lunchen.
Daarna door naar Naaldwijk naar de Quilthoeve. Helaas was deze winkel maar tot 16.00 uur open en kwamen wij om 15.55 uur binnen. Ik dacht dat zij tot 17.00 uur open waren. We moesten hier dus razendsnel door de winkel racen. Gelukkig had ik de dag ervoor gebeld om te vragen of zij een exemplaar van de nieuwe Quilt Country voor mij apart wilden houden. 
Dorien moest nog een cadeautje uitzoeken voor Yvonne, waar we die avond op verjaardagsvisite gingen.
Gelukkig lukte dat ook heel snel en gingen we dus iet met legen handen de deur uit. Behalve het cadeautje en het blad had ik ik ook nog snel een heeeel leuk stofje uit een fat-quartersbak weten te vissen.
Laat ik jullie ook morgen of overmorgen zien. 
Na een gezellige avond bij Yvonne waren we 's nachts na een helse rit (vreselijk slecht weer) om 0.30 uur weer thuis en rolden we ons bedje weer in.
De volgende ochtend (heel stil zonder de hondjes) kwamen Maaike en Pieter om Teun weer met mij op te halen. Ik reed eerst natuurlijk met Dorien mee naar het pension. Teun en Guus hadden het ook naar hun zin gehad; ze waren pikzwart van het spelen in de modder en het zand. Guus had inderdaad eerst zo'n uurtje of twee achter Teun aan gelopen, maar daarna was hij lekker z'n gangetje gegaan. 
Dorien en Guus reden door naar huis en  Teun en ik stapten bij Maaike en Pieter in de auto.
En toen nog was het feest niet voorbij want...
rond half zes 
stonden deze twee heerlijkheidjes voor de deur.
Anna zong of haar leven er van af hing en Emma stond met een vergenoegd snuitje ernaast.
Duidelijk niet helemaal wetend wat er gaande was, maar  het "leuk hè, oma" straalde er vanaf.
Natuurlijk had oma wat extra lekkers in huis 
en het feest was compleet toen ze ook nog bleven eten.
Kortom, ik heb een heerlijk weekend gehad; al mijn lievelingen weer gezien en ik kan er weer even tegen.
Hopelijk krijg ik volgende week weer groen licht om auto te rijden en de kleintjes op te tillen. 
Dan kan ik weer heerlijk oppassen!

woensdag 7 november 2012


This is my simple religion.
There is no need for temples,
no need for complicated philosophy.
Our own brain, our own heart is our temple;
the philosophy is kindness.

Dalai Lama


Uiteraard met alle respect voor wie daar anders over denkt.

maandag 5 november 2012

Het heeft geholpen...

Nou, al jullie meelevende reacties en goede wensen hebben geholpen hoor. 
Ik ben er weer.
Nog een beetje moe, maar daar heeft het lot in de gedaante van mijn huisarts ook weer wat op gevonden.
Afgelopen vrijdag moest ik terug naar hem voor de uitslag van de foto van mijn pols, die ook al een tijdje dwars ligt. 
Hij keek een beetje moeilijk en vertelde vervolgens dat er behoorlijke slijtage was geconstateerd op de foto (jeetje, zó oud ben ik toch nog niet?) 
en dat hij de (chronische)ontsteking alleen kon bestrijden middels een ontstekingsremmende injectie. 
Tja, denk je dan, dat moet dan maar hè. 
Ik had al sinds de grote vakantie pijn in die pols 
en sinds een week of wat had dit zich plotseling dusdanig verergerd dat ik mijn twee kleinste heerlijkheidjes bijna niet meer uit de auto, hun bedje of de box kon tillen. 
Bovendien kreeg ik mijn kleding nog met zeer veel moeite aan, 
moest ik mijn rechter bovenhelft na het douchen maar gewoon op laten drogen doordat ik mij met m'n linkerhand niet meer kon afdrogen enz. enz.
Kortom, wat mij betreft kon die naald er in hoor, ik was inmiddels wel zover.
Maar sodejuuuuu, wat deed dat pijn!
En wat denk je, toen stuurde hij mij ook nog eens naar huis met de opdracht de pols de komende twee weken vooral serieus te ontzien. 
Tja, vraag ik natuurlijk wat dat precies inhoudt.
Nou komtie:
-Niet auto rijden (d.w.z. niet achter het stuur, ja halloooo mijn chauffeur zwerft ergens op een oceaan!)
-Niet tillen (en daar gingen mijn oppasuurtjes)
-Niet borduren of op de hand quilten (en daar ging mijn favoriete tijdsbesteding na bovengenoemde oppasuurtjes)
- Geen draaiende of anderszins belastende bewegingen
Zegt ie ook nog: "Ik hoop niet dat ik nu je hele leven overhoop gooi". 
Heel goed wetende dat hij dat nou juist wél deed.
Dus zit ik nu even illegaal te typen en ga daar ook gauw weer mee stoppen en reken maar dat ik me ook verder aan de opdracht hou, want die prik dat wil ik echt niet nog eens meemaken en dát is een heeeeel goede stok achter de deur hoor.

Gelukkig was deze al klaar en stond die al te pronken op de side-table.

En moeten deze twee nog maar even wachten op afwerking.














En ga ik nu ook weer stoppen want hoewel ik het meeste met alleen rechts heb getikt, begint de pols vriendelijk maar zeer beslist te protesteren.


Lieve allemaal, 
blijf alsjeblieft vooral hééél veel op jullie blogs vertellen en showen. 
Ik moet immers vermaakt worden de komende twee weken  ;)

En....tel je zegeningen.

dinsdag 30 oktober 2012

Uitgeteld!

Even geen productiviteit hier. 
Ik was al een paar dagen niet fit, maar nu lig ik dus compleet voor pampus op de bank.
Ziek en hondsmoe.
Zelfs van een slokje water word ik al kotsmisselijk.

zondag 28 oktober 2012

superzaterdag

Vrijdagochtend: voor het eert van mijn leven maak ik pompoensoep. 
Ooit kreeg ik dat tijdens een didactische training aan de Hogeschool Utrecht. 
En daarna heb ik hem nooit meer zo lekker gegeten.
Die eerste pompoensoep was namelijk zoet en rijkelijk bedeeld met koriander. 
Heerlijk.
Afijn, vrijdagochtend trok ik dus de stoute schoenen aan en begon aan mijn opdracht om een lekkere pompoensoep te creëren. 
En ... jawel, het is gelukt hoor. 
Terwijl de ( biologische) pompoen en de wortelen (voor het zoete) stonden te garen samen met de ui en knoflook begon ik aan de geboorte van een appeltaart van appels uit eigen boom. 
Ook goed gelukt. 
Ik neem altijd gewoon zo'n pak voor het kruimeldeeg, maar om hem eigen te maken doe ik onderin een klein beetje havermout waardoor het romig wordt en ik maak hem af met een laagje glazuur over de kruimeltop. Staat leuk en maakt hem extra lekker. 
En calorierijk, maar vooruit, dat mag af en toe ook best.
En waarom nou deze culinaire uitspatting van mij? 
(Ja, voor mij is dit echt een uitspatting want als er één ding is wat ik absoluut niet ben, dan is dat wel een keukenprinses)
Nou kijk, vrijdagmiddag kwam Yvonne helemaal vanuit het zuiden van Zuid-Holland gezellig voor een nachtje en nog een hele dag daarna om lekker samen te teuten en te quilten en natuurlijk moet er dan ook lekker gegeten worden. En dat is dus gelukt.
Stom, stom, stom geen foto's gemaakt van haar prachtige Camelot blokken.
Maar gelukkig heb ik natuurlijk wel nog foto's van het projectje waar ik mee bezig was.
Hier nog volop in de maak, maar nu dus helemaal af.



Het zijn twee placemats, een klein beetje verschillend, en ik ga ze weggeven als verjaarscadeautje aan een lief stel dat nog iets van mij tegoed is.
En toen gebeurde er zaterdagochtend nog iets héél leuks.
Eerst kwamen Koen, Marrit en Juultje binnen (op zich natuurlijk al een feestje) en tien minuutjes later kwamen Koenraad, Suzanne en Kai er achteraan.
Koenraad is één van Koen z'n beste vrienden sinds zij samen op de HAVO zaten.
Maar Koenraad woont en werkt al weer een aantal jaar in Zuid Spanje en dus zie ik hem niet zo heel vaak meer. 
Gelukkig zorgen deze twee vrienden er zelf wel voor dat zij elkaar geregeld zien. 
Als Koenraad en Suzanne in Nederland zijn zorgen ze er altijd voor om tijd uit te trekken om met Koen en Marrit door te brengen en Koen en Marrit gaan geregeld naar Spanje om Koen en Suzanne te bezoeken. Daar ben ik heel blij om want het is een mooie vriendschap. 
Drie weken terug waren Koen en Marrit mét Juultje nog een weekje bij Koenraad en Suzanne om kennis te maken met het zoontje van Koenraad en Suzanne dat 9 weken terug werd geboren.
Natuurlijk was ik razendnieuwsgierig naar dit kleine mannetje en afgelopen zaterdag stonden ze dus voor mijn neus. Joepie!
Kai is een schattig en zeer goedlachs mannetje, sprekend zijn vader. (vindt zijn moeder ook hoor, dus dan mag je het zeggen!)
En jongens wat blijf ik dat toch een prachtig mooi gezicht vinden;
 die donderstenen van weleer, nu stoere jonge mannen, die o zo voorzichtig en zorgzaam met zo'n bundeltje in hun armen zitten  terwijl het geluk er van af spat. 


Het blijft mij ontroeren.