Vertelde ik in mijn vorig berichtje nog over ons heerlijke weekendje met Juul, dit keer weer een vervelend berichtje.
Afgelopen donderdag kreeg ik namelijk weer een TIA voor de kiezen.
Aanvankelijk leek het allemaal nog mee te vallen maar inmiddels laat mijn linkerkant mij weer behoorlijk in de steek; voorlopig dus even geen foto's van nieuwe muizenblokken.
Het lukt gewoon even niet om de lapjes goed vast te houden. ☹️
Iedereen weer behoorlijk geschrokken, vooral de kinderen.
Maar dit keer ben ik zelf ook wel heel erg geschrokken en is het vertrouwen ver te zoeken.
De conclusie van neuroloog en huisarts dat het kennelijk nog erg onrustig is in het gebied en dat we nu maar moeten hopen dat het hier bij blijft omdat de medicatie voor bloedverdunners niet kan worden verhoogd omdat ik dan een verhoogd risico op een bloeding daar zou lopen, stelt eerlijk gezegd ook niet erg gerust.
Wel gister weer gesprek met de vasculair internist gehad en we beginnen deze week nog met de injecties om het cholesterol te verlagen.
De medicijnen die ik daar al voor had deden niets maar gaven wel heel vervelende bijwerkingen. Deze injecties moeten daar nu snel verandering in brengen.
Helaas kan het wel even duren, 1 tot 3 jaar, voordat de bestaande aanslag in de vaten zal zijn verdwenen. Geluk is wel dat de vaten in mijn hals schoon zijn!
Afijn, het is wat het is en ik rust nu weer heel veel en hoop dat ik binnenkort toch weer lekker met naald en draad aan de gang kan.
Gelukkig heb ik Wim die zich van een zeer zorgzame kant laat zien en mij aan alle kanten steunt en moed inspreekt.
Net als de kinderen en kleinkinderen trouwens.
Van Roos kreeg ik zelfs haar twee knuffeltjes om bij mij te logeren.
Hoe lief is dat!
Zelf nam zij dan wel onze Baf even mee want ja,
"dat vindt hij ook wel gezellig"
En Roosje zelf duidelijk ook; zelfs bij het eten schuift zij gezellig een stoel voor hem aan.🥰💕
En Wim en ik?
Wij tellen toch ook vooral onze zegeningen.
