donderdag 23 juni 2016

Lekker weertje om naald & draad er bij te pakken.

Ik weet niet hoe het bij jullie is maar hier komt het nu met bakken uit de lucht.
Had ik ff niet op gerekend; vannacht de kussenhoezen allemaal gewassen, konden ze mooi aan de lijn vandaag. Dacht ik.
Afijn, nu draait de droger dus en zit ik met gekruiste vingers dat de boel toch maar niet zal krimpen :(
Nou ja, figuurlijk dan hè die gekruiste vingers.
Want het is natuurlijk excellent weer voor de naaldjes en draadjes ;)
Ik ben met een paar dingen bezig .
Gisteravond weer wat voorbereidend werk gedaan voor de Green tea and sweet beans van 
Jen  Kingwell.
Voor wie hem nog niet kent, dit is hem
Een hele drukke, kleurige dus dit keer.
Wim schrok er van ......:)

Tel je zegeningen

maandag 20 juni 2016

Naar de bieb

Afgelopen weekend waren wij een heerlijk weekendje op de Veluwe te vinden en omdat dat op vrijdag in ging hebben wij op woensdag opgepast en pake en beppe op vrijdag.
En nou wilde het toeval dat er boeken ingeleverd en geruild moesten worden. 
Kwam dat ff goed uit! 
Dus togen we gezellig met z'n allen naar de bieb.

Leuke bieb hebben ze daar trouwens met een heel gezellige kinderhoek.
Natuurlijk moest er eerst even gelezen worden vóór dat je beslist of je het betreffende boek wel mee naar huis wilt nemen.
En daar voor hebben ze in deze bieb nou precies de goede stoel, pardon troon!
En van al dat lezen krijg je natuurlijk wel heel erge trek dus ...
En toen weer terug naar huis.
Met dit kleine handje (van Emma) veilig in opa's grote knuist.

Tel je zegeningen.

Roosje al weer twee jaar.

Jeetje, kom ik er net achter dat ik hier helemaal ben vergeten te vermelden dat ons Roosje vorige week al weer twee jaar is geworden!
Wat gaat het toch hard!
Hier nog even een foto van ons jarig Jetje.

Het is zo'n schattig poppetje.





donderdag 16 juni 2016

Een bijzondere quilt

Al mijn quilt(je)s heb ik met heel veel liefde voor de ontvangers ervan gemaakt.
Maar dit werd toch wel een héél speciale. 
Drie jaar geleden kocht ik deze stofjes nadat ik een patroon in de Quilt Burda zag staan.
En ik wist meteen, die ga ik maken voor Wim.
 Eerst dacht ik nog dat dat wel lukte voor zijn verjaardag een paar maanden later. Maar dat idee liet ik al snel varen want er was inmiddels weer een heerlijkheidje op komst en ja .... 
Die had natuurlijk voorrang. 
Zo gaat dat met oma's en kleinkindjes.
Dus eerst dat quiltje gemaakt en toen zou ik beginnen aan deze maarrrrr...... je raadt het al;
 het volgende heerlijkheidje werd aangekondigd.
Jammer Wim, de stofjes verdwenen weer in de kast.
Tot afgelopen maart toen ook het quiltje voor ons laatste heerlijkheidje kant en klaar lag te wachten op het grote moment van de geboorte.
Wim vertrok op 1 maart richting zijn schip, voor de láátste keer!

Nog diezelfde avond trok de stofjes en de Burda tevoorschijn en begon ik te tekenen, knipperen en snijden.
48 Nautische vlaggen moesten het worden, een prachtige quilt bij zijn afscheid van het nautisch deel van zijn leven.
Blok na blok, rij naar rij werd geboren.
Af en toe héél lastig want het patroon zat wat vreemd in elkaar; sommige blokken werden met mallen van het patronenblad gemaakt en sommige blokken stonden alleen beschreven.
 Op zich geen punt ware het niet dat de blokken op het patronenblad in cm waren getekend en de maten van de beschreven blokken in inches. 
Dat sloot dus niet op elkaar aan en dat gaf regelmatig behoorlijk wat lastig reken- en pas-en meetwerk. 
Jullie begrijpen dat mijn uiterst goed ontwikkelde "foezelvaardigheid" nu goed van pas kwam.
Half april, twee rijen van de acht zitten aan elkaar. Alle overige blokken liggen klaar te wachten.
Begin mei, het wordt nu menens! Ik heb nog een klein maandje.

6 Mei en de achterkant is bijna klaar nog één rand met blokken maken en er aan zetten. De stof was te smal dus aan de randen blokken gemaakt van de stof die over was aan de voorkant. Eerst even neerleggen om de schikking van de blokken te bekijken, sashings ertussen en hup dóórgaan!
En toen dat ook klaar was kon ik gaan dubbelen.
Lekker gewoon beneden op de grote tafel met de lattenmethode; dat ging weer prima.
Rijgen en toen kon ik eindelijk met het quilten beginnen. Ik had nog drie weken!
Dat werd dus quilten, quilten en nog eens quilten. 

Binnen, buiten overal werd hij neergelegd zodat ik door kon gaan. Ik quilt niet in een ring maar. Met iets zwaars op de quilt. Lijnen trekken en steekjes zetten; het werd bijna een obsessie.
Mijn vingers hadden het zwaar te verduren; ik heb zo'n prachtig ijzeren dopje voor op mijn ondervinger maar kon het niet vinden en gunde mijzelf gewoon de tijd niet om er eens goed naar te zoeken.
Tot het echt te gek werd ...
Vingertoppen helemaal kapot en  het middelste kootje van mijn vingerhoedvinger twee keer zo dik als normaal en behoorlijk pijnlijk.
Toen toch nog maar even heel diep nagedacht en gezocht ja hoor, daar was de  Under thimbler voor op mijn ondervingers.
23 mei, klaar met het doorpitten!
Toen de bies er aan en op 29 mei kon ik beginnen aan het borduren van de tekst.
Ik wilde geen etiket maar borduren in de lichte randen op de achterkant.



Op de achterkant maakte ik nog een extra blok
met een belangrijke ;) tekst.
En toen was het 31 mei en kon hij de wasmachine in.
Altijd weer spannend.
 12 Kleuropvangdoekjes  (gewoon het héle doosje, zekerheid vóór alles!) er bij in.
En..... tatataaaaaaaaaaa



Maandag 30 mei en .......... Klaaaaaaaaaaaarrrrrrr!
Vier dagen later, vrijdag 3 juni kwam hij 's morgens om zeven uur aan op Schiphol en lag zijn quilt keurig ingepakt in doorzichtig cellofaan met een grote strik, op hem te wachten.
Pfffffffffff.....

p.s. Gelukkig vond hij hem geweldig!

dinsdag 14 juni 2016

Oost, west, thuis best!

Eindelijk, eindelijk zit het er op!
Ik leerde Wim kennen 41 jaar geleden toen hij nog hard aan het studeren was 
en vier maanden later vertrok hij.
 Schrikken! 
Daar had ik eigenlijk helemaal niet zo bij stil gestaan; 
ik was alleen maar hartstikke verliefd en dacht helemaal niet aan een leven als "zeemansvrouw", maar opeens wás ik het wel.
En nu zijn we 41 jaar verder, met soms best wel zware maanden er in 
maar vooral ook heel veel mooie maanden als hij weer bij ons was.
 Als mensen wel eens vroegen hoe ik het deed, antwoordde ik altijd dat de maanden dat hij thuis was, de maanden dat hij weg was waard waren.
Ooit zei een buurvrouw eens tegen me dat zij te veel van haar man hield om zo te kunnen leven. 
Dat maakte mij wel een beetje boos en ik heb toen geantwoord
 dat zij misschien wel niet genoeg van hem hield om het voor hem op te kunnen brengen. 
"Zo, denk daar maar eens over na." dacht ik toen.
Maar nu hebben we met z'n allen Wim voor de áller-, állerlaatste keer opgehaald van Schiphol.
En reken maar dat dat een feestje was!
Alle kinderen en kleinkinderen hadden een dagje vrij van werk en school gekregen en zo werd hij verrast bij aankomst op Schiphol.
 Joukje staat er niet op; zij maakte de foto. 
Marrit bleef natuurlijk thuis met Mats en Pieter kon jammer genoeg geen vrij nemen.
Ik heb een fantastisch filmpje van toen hij door de deuren kwam en er vier  dolenthousiaste heerlijkheidjes op hem af spoten. Maar helaas .... Ik krijg het er hier niet op.
Afijn, toen iedereen uitgeknuffeld en gezoend was werd het hele spul op zijn wagentje geladen
En vervolgens als de wiedeweerga met z'n allen richting Joure voor koffie en taart 
en natuurlijk voor de kennismaking van
 opa en onze kleine Mats, zijn kleinzoon.
Zie hier, een dolgelukkige opa en oma met hun zesde heerlijkheidje. 
Vervolgens kwamen Anna, Emma, Juul en Saar alle vier met prachtige cadeaus voor opa.
Anna had een doos prachtig versierd en toen hij open ging lag daar een hele sliert loombandjes in.
En niet zo maar een sliert, neeeee; ze had een hele zin gemaakt met loomen. 
"Opa gaat met pensioen" stond er, úren werk had zij er aan gehad en wat knap en wat lief!

Het lijkt hier nog een kluwentje maar als je het uit legt dan staat het er echt.
Emma maakte een schilderij met blauw voor de zee, groen voor het land en
 "omdat opa op de hele wereld was" ook nog rood voor de warme landen.
Daarna kwam Juul met een prachtige zelfgemaakte boot,
En toen had ik ook nog een verrassing ....
De quilt met 48 nautische vlaggen die ik voor hem gemaakt heb tijdens deze laatste reis.
Gelukkig vond hij hem geweldig want allemachtig wat heb ik er hard aan moeten werken 
om hem op tijd af te krijgen.
En nu weten jullie meteen waarom ik de laatste tijd niet zo veel heb laten zien hier! 
Wim las mijn blog namelijk mee aan boord.
Maar binnenkort laat ik jullie er alles van zien.
Nu nog even door over zijn thuiskomst.
Twee dagen later hadden de kinderen nog een verrassing voor hem georganiseerd; 
een gezellig barbequefeest in de tuin van Koen en Marrit!
Ik was die dag naar een quiltfeestje in Hindeloopen maar Maaike en Pieter haalden mij daar op en Wim werd met een smoesje naar Joure gelokt waar wij hem met z'n allen stonden op te wachten.
Verrassing!
En kijk eens wat er toen allemaal weer te voorschijn kwam ...

En nóg eentje
Nou Anna, wij vinden het ook héél fijn hoor.
En een prachtig portret van opa, oma en Teun door Emma gemaakt
Een tekening van Juul waar zij,met haar tong uit haar mond, 
haar naam en oma gerda op geschreven heeft.
En een tekening van Saar met een heel verhaal over opa en een boot. 
 Gewéldig hè.
Het was prachtig weer en er werd volop genoten.





En toen hadden de kinderen nóg een verrassing in petto; 
Koen hield een klein speechje en overhandigde ons toen een enveloppe met daarin de uitnodiging voor een heerlijk lang weekend weg met z'n tweetjes naar de Veluwe
. "Kunnen jullie even rustig wennen aan "met pensioen" zijn."
De kinderen en de heerlijkheidjes weten natuurlijk niet anders dan dat hij wegging en weer thuis kwam en ik zolang ik hem ken, 41 jaar, eigenlijk ook niet
. Heel misschien dat hij nog wel eens een kort snoepreisje zal maken maar voorlopig niet
 en als het gebeurt dan ga ik mee!
En wat voelt het goed!
Nóóit meer maanden, weken, dagen en nachtjes tellen;
 hij blijft gewoon thuis,
bij mij!