Uitgeteld!

Even geen productiviteit hier. 

Ik was al een paar dagen niet fit, maar nu lig ik dus compleet voor pampus op de bank.
Ziek en hondsmoe.

Zelfs van een slokje water word ik al kotsmisselijk.

superzaterdag

Vrijdagochtend: voor het eert van mijn leven maak ik pompoensoep. 

Ooit kreeg ik dat tijdens een didactische training aan de Hogeschool Utrecht. 

En daarna heb ik hem nooit meer zo lekker gegeten.

Die eerste pompoensoep was namelijk zoet en rijkelijk bedeeld met koriander. 

Heerlijk.

Afijn, vrijdagochtend trok ik dus de stoute schoenen aan en begon aan mijn opdracht om een lekkere pompoensoep te creëren. 

En ... jawel, het is gelukt hoor. 

Terwijl de ( biologische) pompoen en de wortelen (voor het zoete) stonden te garen samen met de ui en knoflook begon ik aan de geboorte van een appeltaart van appels uit eigen boom. 

Ook goed gelukt. 

Ik neem altijd gewoon zo'n pak voor het kruimeldeeg, maar om hem eigen te maken doe ik onderin een klein beetje havermout waardoor het romig wordt en ik maak hem af met een laagje glazuur over de kruimeltop. Staat leuk en maakt hem extra lekker. 

En calorierijk, maar vooruit, dat mag af en toe ook best.

En waarom nou deze culinaire uitspatting van mij? 

(Ja, voor mij is dit echt een uitspatting want als er één ding is wat ik absoluut niet ben, dan is dat wel een keukenprinses)

Nou kijk, vrijdagmiddag kwam Yvonne helemaal vanuit het zuiden van Zuid-Holland gezellig voor een nachtje en nog een hele dag daarna om lekker samen te teuten en te quilten en natuurlijk moet er dan ook lekker gegeten worden. En dat is dus gelukt.

Stom, stom, stom geen foto's gemaakt van haar prachtige Camelot blokken.

Maar gelukkig heb ik natuurlijk wel nog foto's van het projectje waar ik mee bezig was.

Hier nog volop in de maak, maar nu dus helemaal af.

Het zijn twee placemats, een klein beetje verschillend, en ik ga ze weggeven als verjaarscadeautje aan een lief stel dat nog iets van mij tegoed is.

En toen gebeurde er zaterdagochtend nog iets héél leuks.

Eerst kwamen Koen, Marrit en Juultje binnen (op zich natuurlijk al een feestje) en tien minuutjes later kwamen Koenraad, Suzanne en Kai er achteraan.

Koenraad is één van Koen z'n beste vrienden sinds zij samen op de HAVO zaten.

Maar Koenraad woont en werkt al weer een aantal jaar in Zuid Spanje en dus zie ik hem niet zo heel vaak meer. 

Gelukkig zorgen deze twee vrienden er zelf wel voor dat zij elkaar geregeld zien. 

Als Koenraad en Suzanne in Nederland zijn zorgen ze er altijd voor om tijd uit te trekken om met Koen en Marrit door te brengen en Koen en Marrit gaan geregeld naar Spanje om Koen en Suzanne te bezoeken. Daar ben ik heel blij om want het is een mooie vriendschap. 

Drie weken terug waren Koen en Marrit mét Juultje nog een weekje bij Koenraad en Suzanne om kennis te maken met het zoontje van Koenraad en Suzanne dat 9 weken terug werd geboren.

Natuurlijk was ik razendnieuwsgierig naar dit kleine mannetje en afgelopen zaterdag stonden ze dus voor mijn neus. Joepie!

Kai is een schattig en zeer goedlachs mannetje, sprekend zijn vader. (vindt zijn moeder ook hoor, dus dan mag je het zeggen!)

En jongens wat blijf ik dat toch een prachtig mooi gezicht vinden;

 die donderstenen van weleer, nu stoere jonge mannen, die o zo voorzichtig en zorgzaam met zo'n bundeltje in hun armen zitten  terwijl het geluk er van af spat. 

Het blijft mij ontroeren.

Een nachtje met Juultje

Dinsdagmiddag kwam Juultje om een nachtje te logeren. Natuurlijk bleef haar mama eerst nog even gezellig eten en kon zij haar zelf lekker in bedje leggen. Het was nog maar half zeven, maar Juultje had 's middags bijna niet geslapen dus lekker op tijd erin en lekker slapen. Dachten wij...

Dit was rond 9 uur 's avonds en het moge duidelijk zijn dat dit weinig met slapen te maken had. Het slaapzakje aan (om de schijn nog enigszins op te houden ;)

Ik paai mezelf met de gedachte, dat zij het gewoon veel te gezellig bij oma vindt om te gaan slapen, maar moet die gedachte herzien als zij zich ook 's nachts gewoon om de drie uur meldt. Want geloof, me 's nachts is hier weinig gezelligs te beleven hoor.

Tenzij.... Juultje hier dus logeert.

Hallo oma, ik ben wakker hoor.

Alle knuffeltjes liggen naast het bedje, behalve haar eigen slaapknuffeltjes.

Knuffeltje van oma, schone luier en ze gaat weer lekker liggen, nog een kusje, eventjes ernaast blijven zitten en over haar bolletje aaien en ze slaapt weer.

Oma gaat met een warm gevoel weer naar haar eigen bed.

Één keer roept ze en vind ik bij binnenkomst Teun al keurig op zijn kontje naast haar bedje. Ze houdt een heel verhaal tegen hem en als ik binnen kom wijst ze naar hem en zegt: "Wfff" (Woef en de term waarmee zij Teuntje aanduidt)

Hup, Teun de kamer uit en het bovenstaande ritueel herhaalt zich.

's Morgens om 7 uur nog een laatste keer en dan om half negen vind ik dat we er uit mogen.

Ze heeft er zin in.

Eerst maar eens lekker douchen, Juultje in een badje dat we gemaakt hebben van het douchegedeelte.

Ze geniet en ik niet minder :)

Jullie begrijpen dat ik die foto's niet op het wereldwijde net zet, maar ze zijn schattig hoor.

Na het wassen met natte haartjes (wat is dat toch altijd lief hè) op het aankleedkussen.

Oma zoekt een setje uit wat lekker zit, een hippe legging met een shirtje en een paar kniekousjes die oma nog had; niet de meest charmante combinatie maar haar eigen slofsokjes zakken steeds af en Juultje kan het gelukkig nog kniks schelen..

Daarna naar boven en lekker spelen op het kleed in oma's slaapkamer zodat oma kan föhnen en zo...

Juultje vermaakt zich prima met de trommel en sambaballen.

Daarna lekker ontbijten. Het is zo'n heerlijk etertje, haar mondje gaat voor werkelijk alles wagenwijd open.

Na het eten lekker spelen over de grond, we lezen een paar boekjes en zingen wat liedjes en dan vindt Juult het wel weer mooi geweest en wil ze wel naar haar bedje. Ze gaapt een paar keer, wrijft nog eens in haar oogjes en oma begrijpt de boodschap: "ik ben vannacht best wel vaak wakker geweest hoor, dus nu wil ik wel weer slapen."

Ik leg haar weer in haar bedje en ze is meteen vertrokken.

Oma zoekt de bank even op.

Na twee uurtjes wordt ze wakker en is het tijd voor de fruithap en een baby-rijstwafeltje.

Volgens de klok is het eigenlijk tijd voor de lunch, maar ja waar laat ik dan het fruithapje?

Er wordt heerlijk gesmikkeld.

Het rijstwafeltje wordt zorgvuldig uit elkaar gepeuterd en vervolgens met die pietepeuterig vingertjes naar binnen gewerkt.

Ja en dan is het "opperdepop" en schuiert Teun de laatste kruimeltje van de grond.

Helaas zit het logeerpartijtje er dan ook bijna al weer op want haar mama wordt meestal zo tussen twee en drie uur wakker na een nachtdienst en vindt het dan natuurlijk wel heeeeel erg fijn als haar poppetje dan weer thuis is.

We stappen in de auto en onderweg valt ze bijna al weer in slaap...

Precies 10 maanden oud en wat een genot!

Geweldig speldenkussen

Ben ik toch helemaal vergeten te laten zien ....

Dit speldenkussen heeft Bernadette beebeetje.blogspot.com voor ons (Hollandse België gangers van twee weken terug).
En kijk nu eens, niet alleen heel leuk om te zien maar ook nog eens super praktisch.

In het dekseltje heeft ze een vilten naaldenlapje gemaakt terwijl je de spelden in het onderste gedeelte prikt en door de dikte komen ze daar van  ze lang zal ze leven niet doorheen dus ook bijzonder handig als je met je spulletjes op stap gaat.
Bernadette nogmaals heel hartelijk bedankt, ik ben er superblij mee!

p.s. Ik meen mij te herinneren dat Bernadette het patroon voor dit speldenkussentje van Ellies Quiltplace had, maar zeker weet ik het niet.

Gevolgen van te veel boomkap

Gezellige zondag.

De heerlijkheidjes waren er weer

Gister was het weer een heerlijk Anna- en Emmadagje.

Na het eten ging Emma even lekker slapen en Anna lag even lekker te relaxen op de bank. 

Teletubbies kijken.

Ze vindt het heel leuk op school, maar is zo aan het eind van de week duidelijk ook aan haar eigen endje dus mag ze bij oma lekker op de bank een uurtje televisie kijken. 

En zo te zien was ze daar ook wel aan toe.

Meestal lig ik er gezellig bij, maar nu moest ik hier eerst even een foto van maken; kennelijk vindt ze het toch wat krapjes op de bank als oma er ook nog bij moet. 

Het was mooi weer dus toen Emma weer wakker was gingen we heerlijk buiten spelen.

 Bellen blazen (Anna), 

de wondere wereld van grindtegels aan een nader onderzoek onderwerpen (Emma).

Emma stapt al heel parmantig rond, duidelijk van plan de wereld te ontdekken.

Komende week hebben ze herfstvakantie en moet ik ze dus een weekje missen, maar ...

Joepie!!!!.... Dan komt Juultje een paar nachtjes logeren

Vorige week was zij er ook en daar zijn jullie nog een foto van tegoed.

Net uit bedje, kamt ze alvast de haartjes op haar tandjes.

Komende week vast en zeker meer over dit lekkertje.

Tel je zegeningen.

Lekker geurtje in de keuken

Afgelopen maandag tussen de buien door de appelboom "beklommen".

Levensgevaarlijk, gekkenwerk, maar ja...

Er vielen er regelmatig naar beneden in het natte gras met beurse plekken en insecteningangetjes als gevolg.

Dat wil je ook niet dus de ladder gepakt en klimmen maar.

Nou is onze appelboom al een oudje met de meest raargevormde takken die je je maar kunt voorstellen.

Dus moest ik mij daar in allerlei standjes (uiterst oncharmant) tussen wurmen, vastklampend aan alles wat binnen mijn bereik kwam en maar hopen dat er niets zou buigen of erger nog afbreken, dat de ladder zou blijven staan en dat ik niet met donderend geraas naar beneden zou kletteren.

Nou had ik me wel enigszins ingedekt hoor.

Op het minicampinkje van de buren was namelijk een Duits echtpaar komen staan en die waren buiten met een weerbarstige voortent bezig. 

Dus mocht ik onverhoopt verkreukeld op het gras belanden met mijn mobieltje buiten handbereik dan kon ik altijd nog héééél hard  "HILFE!!!!!!!"  roepen.

Afijn, het liep allemaal redelijk goed, ik kwam er zonder kleerscheuren vanaf.

Hoewel, dat dan niet letterlijk want mijn shirt bleef hangen achter een tak en bleek daar niet tegen bestand en er wist zich zelfs een tak tussen mijzelf en mijn bril te manoeuvreren waarna mijn bril besloot mij los te laten en lekker aan het takje te blijven hangen.

Maar uiteindelijk kwam ik dan toch met een emmer vol appels mijn keuken in, wel nadat het hengsel eraf gebroken was en alle appels dus door de bijkeuken rolden. Ik was niet blij.

Toen nog niet.

Maar... een half uurtje later lagen de gave appels in twee mooie schalen 

en de appels met plekjes

 geschild en in stukjes gesneden lekker te sudderen met kaneel en stevia in een pannetje.

De laatste paar minuten nog even een paar takjes koriander erbij

En toen rook het dus heel erg lekker in mijn keuken.

Herinnert U zich deze nog........???

De blokken van de quilt voor Bas en Joukje. 

Ik heb ze eindelijk weer opgepakt.

Het wordt stilletjesaan 's nachts weer kouder en om ze nou nog een jaar te laten wachten...

Voor wie het nog niet wist > het was een cadeau voor Joukjes 30e verjaardag en dat is al weer een tijdje geleden, 2,5 jaar om precies te zijn. Erg hè, ik moet me schamen.

Het wordt een paars/lila gekleurde quilt met een rood patroon er in.

En dat was nou precies de reden dat ik hem eigenlijk een poosje verwaarloosd heb.

Ik moet er weer even inkomen, even kijken waar de rode, paarse en lila strookjes in de nieuwe blokken moeten komen om goed uit te komen met het patroon. 

Ga ik nu dus doen.

HOERAAAAAA

Vandaag wordt mijn jongste, stoere wereldverbeteraar én lieve papa 31 jaar!

Dan denk je misschien al gauw

OEFFF mijn jongste 31 jaar...

Maar in dit speciale geval denk ik slechts:

 wat ben ik ben alleen maar héél erg blij dat we het mogen beleven.

En zeg maar weer eens tegen mezelf:

"Tel je zegeningen!"

Anita's huisjes

Hier istie dan, zoals beloofd, de huisjesquilttop van Anita. Zij heeft zelf geen blog dus gebruiken we mijn blog even als etalage.

Ik vind het een plaatje. En zien jullie die lieve Sjors in de deur van haar grote huisje zitten? 

Het is haar schat van een bruine labrador van 2 jaar oud.

Op deze foto (rechts) zijn de kleuren niet helemaal o.k. In het echt zijn ze zoals op de foto boven. Het is een quilt geworden met een hele heldere uitstraling. En ik ben fan!

Omdat de achterkant niet helemaal passend was heeft ze er een paar randen ingemaakt. 

Mooie oplossing he.

Inmiddels schiet zij ook al aardig op met het doorpitten.

Ik denk dat zij straks een van de eersten (misschien wel de allereerste) zal zijn, die haar huisjesquilt af heeft. Nou ja, op de bedenkster na dan natuurlijk.

Fijne dag en tel je zegeningen!

Amaaaaaaai, wat een heerlijk weekend!

Het was geweldig! En dat zeker ook dankzij de niet aflatende inzet van deze dame. 

Dit is Sophie, die in België een atelier (  www.patchworkatelier.be ) heeft waar zij zelf de mooiste dingen maakt maar ook haar cursisten tot ongekende hoogten stuwt.

Al bij aankomst kwam zij enthousiast naar buiten om ons persoonlijk welkom te heten. 

(Natuurlijk waren Dorien en ik weer te laat; te lang in Brugge blijven hangen en vervolgens die stad niet meer uit kunnen komen door allerlei wegversperringen. 

Wel véél van Brugge gezien dus)

We werden verwelkomd met een heerlijke koffie en theetafel vol met allerlei waanzinnige dikmakers ;)

En wat was het allemaal lekker. 

Daarna snel onze kamer opgezocht > super > heerlijke bedden, t.v., eigen badkamer met douche, wastafel en toilet en als klap op de vuurpijl ook nog een terrasje met tuinstoelen. 

Afijn, koffers neergezet en snel terug naar de gezamenlijke ruimte en al onze Vlaamse medegasten gedag gezegd en hup aan de gang.

Sophie liet er geen gras over groeien, meteen beginnen met de workshop, een etuitje maken. 

Had ik nog nooit gedaan dus dat kwam mooi uit. Leuke stofjes uitgezocht en dit is het resultaat.

Ik ben er trots op. (helemaal op de hand gemaakt en dat is niet bepaald mijn beste vaardigheid)

Toen ik er nog mee bezig was zag ik al een schattig boompje staan. 

Van hexagonnetjes; ook nog nooit gedaan.

Gaf niets, Sophie ging het mij leren. 

Echt niks was die lieverd te veel. Alles mocht je vragen en meteen stond zij klaar om het uit te leggen, voor te doen en de helpende hand toe te steken als het niet wilde lukken.

's Avonds was er natuurlijk de Pot luck en potverdorie, lekkere dingen maken daar hebben onze Vlaamse vriendinnen wel verstand van hoor. De calorieën vlogen ons weer om de oren, maar we hebben ze lekker laten vliegen en vervolgens vrolijk naar binnen gewerkt. Natuurlijk was er weer veel te veel dus bleven sommige van de heerlijkheden nog even in de koelkast of vriezer voor de volgende dag. 

Die volgende dag eerst het etuitje afgemaakt en toen dus aan de hexagonnetjes.

Hij staat er hier op z'n kant op, maar ik krijg hem niet goed. Afijn, jullie willen natuurlijk weten wat het moet worden nou kijk, dit.. (hierboven) Grappig hè. En ook nu liet Sophie weer blijken dat niets haar te veel was want zij had de takjes en boomstammenschijfjes niet meegenomen naar de kampeerboerderij. Dus... werd manlief gebeld en die kwam met gezwinde spoed aangeraced in zijn bolide om ons te voorzien van takjes en stammetjes. Gratis, helemaal voor niets, cadeautje van Sophie.

met lint geborduurd

's Avonds was er de "show and tell" en ook dit was weer genieten met een hoofdletter. Prachtige stukken kwamen er voorbij. Ik laat er een paar zien.






Natuurlijk werd er nog veel meer erg moois geshowd; ik heb een keuze gemaakt uit de quilts die het duidelijkst op mijn foto's stonden en die ik nog niet vaak ben tegengekomen op onze blogs. Wil je nog meer zien? Ga dan even naar de site van Sophie, zij heeft er een album op staan.
Echt, het is de moeite waard om even te gaan kijken en vast en zeker inspiratie op te doen want er zaten werkelijk prachtige (en bij ons nog onbekende) exemplaren tussen.
Mijn favoriet zie je hieronder. Wat een plaatje was dat!

 Tja, en toen was het zo maar opeens weer zondagmiddag (nadat Sophie os eerst nog verrast had met een tombola met leuke prijzen) en zat het er weer op. Ik heb jullie hier maar een heel klein beetje kunnen laten mee genieten. Heel bewust heb ik er geen foto's op gezet van al het lekkers ;) dat leidt maar tot het plunderen van eigen kast of koelkast. Tenminste, zo werkt dat bij mij altijd.

De rest van de week had ik het weer errug druk met knuffelen, 

Teun, Donk en Sjors op maandag, Juultje op dinsdag en woensdag, Anna en Emma ook op woensdag en vervolgens nog op vrijdag en zaterdag. En nu is het dus al weer zondag en was er eindelijk tijd voor dit berichtje. Maar.. komende week is het rustig op oppasgebied en ga ik jullie het moois laten zien waar ik zelf nog mee bezig ben en een topaffo van een huisjesquilt.

 Ja, ja, Anita heeft alle 365 huisjes aan elkaar gezet en leuk dat ie is geworden! 

Maar dat verdient een eigen berichtje evenals de belevenissen met mijn heerlijkheidjes in de afgelopen week.

p.s. de speldenkussentjes zijn met enthousiasme ontvangen.

Klaar!

Ja wel hoor, ze zijn klaar.

5 Speldenkussentjes om mee te nemen en uit te delen aan mijn quiltweekendvriendinnen.

Dit weekend gaan we gezellig naar de Belgische kust om een heerlijk lang weekend te quilten en te teuten. Het is niet te ver van Brugge dus als we morgen vroeg zijn duiken we eerst nog even de stad in. 

Uiteraard om van die heerlijke bonbons te scoren maar ook om weer even de heerlijke sfeer in dit prachtige stadje op te snuiven. 

Teun kan lekker thuis blijven met zijn grote vriend de Amerikaanse Bulldog Donk en diens baasjes dus ik kan met een gerust hart weg. Gelukkig blijven ze daarna ook nog een dagje hangen want vanaf de dag dat ik hem voor het eerst zag heb ik mijn hart aan hem verloren. Wat een prachtige kop hè. Het is een enorme en hele stoere hond, hij is werkelijk voor niets en niemand bang, alleen durft hij niet van de trap af naar beneden dus toen hij een keer bij mij te logeren was en achter Teun aan de trap op was gelopen heb ik de buurman  er bij moeten halen om hem weer naar beneden te dragen want hij stond als een juffershondje te bibberen bovenaan de trap. 85 Kilo schoon aan de haak dus je begrijpt dat ik hem niet eventjes optilde.

Afijn, nu ga ik de koffers pakken en wachten tot ze er zijn, even nog een dikke knuffel voor Teun èn Donk en dan ga ik lekker op pad!

Fijn weekend allemaal en raad eens wat?

Het zonnetje schijnt!
p.s. het is toch niet te geloven. 5 seconden terug drukte ik op de knop "publiceren" en wat denk je?
Het regent weer....

Speldenkussentjes

Zo, gister genoeg gemopperd.
(En toen wist ik nog niet eens, dat ik 's avonds weer kletsnat thuis zou komen. Het leek zo mooi toen ik vertrok, maar echt halverwege zag ik hem al aankomen. Donker, grijs en dreigend kwam hij me achterop en jawel hoor; we waren weer de klos. Teun z'n vachtje dreef zowat van hem af bij thuiskomst en mijn spijkerbroek moest ik letterlijk uitwringen voor ik hem in de droger gooide.)

Maar genoeg daarover, we gaan het over leuke dingen hebben.
Kijk eens, weer twee klaar. 

Eentje in hele zachte kleurtjes en eentje in verschillende kleurtjes blauw.

 

 Ik heb er nu vijf en ik ga er nu dus speldenkussentjes van maken.

Omdat de vulling natuurlijk niet door de gaatjes van de borduurstof moet piepen, komt er een tweede laagje stof tegenaan.

Maar omdat ik ze ook geschikt voor de stompe borduurnaalden wil maken, 

kan dat geen gewone stof zijn. Ik naai er dus nog een lapje borduurstramien tegenaan.

 Dan de hele boel strijken en vervolgens een lapje voor de achterkant er tegenaan naaien, binnenstebuiten draaien, vullen en voilà..

5 speldenkussentjes klaar voor de laatste steekjes op de hand om het laatste gat te dichten.

Zoals je ziet hou ik niet van gepriegel door een klein gaatje bij het binnenstebuiten draaien.

 Moet ik dus wel meer op de hand doen maar dat geeft niks, ik ga ze lekker relaxed op de bank dicht zitten naaien.

Morgen het eindresultaat!

Herfst

Langzaam maar heel zeker moet ook de tuin er aan geloven; het is herfst. Rood, wit, blauw en geel maken plaats voor lila, paars en bruin.

In tegenstelling tot vorige jaren word ik er dit keer niet blij van.

Meestal heb ik er wel zin in, 

de geuren en de kleur van het licht buiten en dan met de kaarsjes het knusse binnen. 

Maar, zo niet dit jaar.

Het gaat me te heftig en te vlug. 

Ik was nog lang niet klaar met de zomer.

Sinds Wim weer weg is heb ik volgens mij zeggen en schrijven drie, misschien vier keer met Teun gelopen zonder onderweg weer een bui over ons heen te krijgen. 

Of overdrijf ik nu een beetje? (wel met de nadruk op "een beetje" s.v.p.)

 Afijn, hoe het ook zij, ik vind er niets, niemandal aan dit keer.

De eerste oogst is van de pruimenboom gehaald. Heerlijke pruimen, dat dan weer wel. En natuurlijk heb ik ook het een en ander op de grond in het gras laten liggen voor de vogeltjes en de wormen. 

Daar wordt volop van gesmuld

Ook de appels mogen nog even blijven hangen. Ook daar wordt van gesmuld, maar er blijven er genoeg over dus dat geeft niet.

Gelukkig bloeit er her en der ook nog wel wat vrolijks. 

Deze rozen doen nog erg hun best.

Net als deze.

en deze. 

Terwijl ik dit berichtje schrijf ben ik ook bezig met de speldenkussentjes. Dat kan makkelijk want soms duurt het up-loaden van de foto's wel errug lang. En om dan een beetje afwachtend naar het scherm te gaan zitten staren vind ik zonde van tijd. Bovendien levert het mij op deze manier ook minder frustratie op want allemachtig wat kan ik me er aan ergeren als dat zo lang duurt. En helemaal als de foto, als hij er dan eindelijk in komt,  ook nog op z'n kant er in komt te staan. Grrr...

Afijn, genoeg gemopperd voor vandaag.

Ik ga op de knop publiceren klikken en daarna lekker verder met m'n kussentjes.

(O, en snel met Teun lopen want het is vandaag warempel droog en de zon schijnt, dus daar moeten we van profiteren)