Dinsdag 22 Mei, Dutch Lake en Wells Gray Provincial Park

Als we de volgende morgen wakker worden is het weer schitterend weer. 

Het meer lig er uitnodigend bij en we besluiten eerst een uurtje te kajakken voordat we erop uitgaan 

Wat toch sneu als je hier moet wonen hè. 

Ik ben ook hélemaal niet jaloers hoor ;)  :(

Afijn, we stappen in ons vaartuig d.w.z. ik stap als eerste heel wiebelig in terwijl Wim het bootje vast houdt en mij probeert te instrueren hoe ik dat het beste kan doen. Hij bepaalt ook meteen dat ik voorin moet zodat hij achterin kan en zodoende de macht over het geheel houdt. Tja ..

Hij heeft wel gelijk hoor, ik ben er niet zo handig in en bovendien mag ik graag af en te even achterover leunen en hem het werk laten doen.

Als we wat verder van de wal zijn gekomen wordt het bijna feeëriek doordat er prachtige grote blauwe libellen om ons heen komen vliegen.

Er landt er zelfs eentje eerst op de zijkant van de kajak en even later vaart hij/zij  gezellig op mijn knie zittend een stukje met ons mee.

 
We genieten intens van ons tochtje.

 

 Na een uurtje wordt het zelfs op het water wel wat erg warm en peddelen we rustig terug naar de campsite waar we snel een plekje in de schaduw zoeken, ieder een halve liter water naar binnen slobberen en dan even lekker rustig gaan zitten lezen.

 Straks maar even een winkel opzoeken en dan naar de watervallen.
Begin van de middag wandelen we zéér op ons gemak naar de supermarkt.
Ook hier weer prachtige groente en fruit schappen. Ze houden het hier altijd een beetje beneveld waardoor het er allemaal heel fris en kleurig uitziet. Ik moet zeggen dat je het ook allemaal gerust een paar dagen kan bewaren.

Zo, en nu naar het Wells Gray Park.

Ik heb er de vorige keer ook al zo van genoten dus ik heb er zin in!

Zo gauw je dat park in rijdt weet je al dat het wordt genieten de komende paar uur.

We stoppen even als ik iets moois rechts van de weg meen te zien en kijk eens....

We lopen nog even naar de overkant van de weg en jawel hoor daar gaat hij vrolijk verder.

Nu naar de Spahats Falls. SpahatsCreek stond heel lang bekend als Bear Creek voordat de naam officieel veranderd werd in Spahats Falls. De oorspronkelijke bewoners, First Nations genoemd in Canada maar bij ons beter bekend als de Indianen, gebruikten het woord Spahat voor beer.

Nu moet ik even iets bekennen. Bovenstaande foto is inderdaad van de Spahats Falls maar deze heb ik twee jaar geleden  in het najaar gemaakt. Veel minder water dan nu maar ....
ik kan de foto's nergens terug vinden. Grrrrrrrrrrrrrrr
gelukkig wel van de Spahat Creek en die zijn ook prachtig.

Hierna naar deDawson Falls ook wel de Little Niagara Falls genoemd dankzij de U-vorm.

Op het parkeerterrein staat niets, lekker. We wandelen weer op ons gemak richting de waterval en halverwege horen we al het donderend geraas van het water. Oef, dat belooft wat.

En jawel hoor, wat een verschil met de vorige keer.

Zeer indrukwekkend en wat een lawaai!
En zo ziet het linkergedeelte er van een afstandje uit, stuk minder spectaculair hè. Het is dan ook maar een klein stukje van het geheel.

We wandelen weer terug naar het parkeerterrein waar nu één andere auto staat, we hebben de mensen niet gezien. En nu op naar de Helmcken Falls, volgens de papieren de meest indrukwekkende.
Ook deze hebben we de vorige keer bezocht  maar ik kan hem mij niet meer zo voor de geest halen.
Maar eerst weer over het enge bruggetje om bij de doorgaande weg te komen.
Het is een heel laag (heel dicht bij het water) bruggetje zonder zijkanten en je mag er maar met één auto tegelijk over.
Nou, je laat het ook wel uit je hoofd hoor om er met meerdere tegelijk over te gaan. Je steekt op dat moment namelijk ook nog een flinke stroomversnelling over.
kijk, hier zie je nog net een randje van de "brug".

Nu door naar Helmcken Falls

We rijden over een verlaten weg, het is inmiddels eind van de middag en op het parkeerterrein slechts twee auto's.

Wederom een korte maar mooie wandeling naar de waterval en daar istie dan
in volle glorie...

Als dat geen genieten is, zo in het avondzonnetje.
rond half acht lopen we terug naar de camper en beginnen aan de terugtocht.
En we rijden nog geen twee minuten als ...

 en 

Jawel, een zwarte beer langs de kant van de weg. Ik vermoed dat hij nog jong is want ik vind hem niet heel groot. Van onze berensafari herinner ik mij nog dat de gids toen vertelde dat zij rond hun tweede jaar door de moeder worden verstoten. Niks geen verzorging en bescherming meer, nee van de ene op de andere dag moet de kleuter het zelf maar zien te rooien.
Ik doe een schietgebedje dat er niet net een auto de bocht om komt racen.

Aan onze kant van de weg komt hij nog wat dichterbij, trekt nog wat groen uit de grond,

snuffelt nog wat en verdwijnt dan weer in de struiken.
 Ik vond hem helemaal niet eng, eigenlijk juist heel schattig. Maar ik zat dan ook veilig, hoog en droog achter glas in de camper ;)

Onder de indruk rijden we weer verder en wat zien we een stukje verderop?

Je moet even goed kijken maar door Wims zijraampje zie je nog net een paar "herten".

(ik vertelde al eens eerder dat ik voor het gemak alles maar even herten noem hè.

Oké, je moet god kijken maar ik moest razendsnel een foto maken.

En na deze prachtige middag/avond weer terug naar Dutch Lake en de plannen voor morgen door nemen.