Verder naar Merrit. Slechts enkele kilometers ten noorden van Hope komen we plotseling dit bord tegen.
Een klein museumdorpje.
Eind jaren 1860 begon hier de beroemde , van houten planken gemaakte, Caiboo Wagon Road die op palen gevaarlijk tegen de rotswanden van de canyon "kleefde".
Een nederzettinkje van goudzoekers langs de Goldrush Trail aan de Fraser River
Natuurlijk gestopt en onze ogen uitgekeken.
Hier onder een aantal foto's; het is weer moeilijk kiezen maar vooruit daar gaan we.
Geen huizen maar tenten, behalve het kerkje,
het enige toilet, het badhokje (voor zowel de was als de mens),
de gevangenis en
het huis van de opzichter.
Nu laat ik jullie nog wat interieurs van de tenten zien.
een spelletjes tafel
prachtige quilts op veel bedden.
Een reiskoffer,
Prachtig handwerk in de kerk.
Tot slot besloot Wim nog even zijn geluk te beproeven in een zeefgoot, maar helaas ....
tot zover Yale.
Wat een leuke verrassing!
p.s. Dit dorpje kwamen we al tegen vóór Hell's Gate, vertelt Wim mij net.
Sorry even twee dingen door elkaar gehaald.
Hierná gingen we dus de highway op en verlieten we de oever van de Fraser en klommen steeds hoger en reden we hoog boven het steeds smaller wordende dal naar de Hell,s Gate
Hier zie je hoe hoog we geklommen zijn. Heel ver beneden ons slingert de rivier zich door het dal.
2 opmerkingen:
Oh jeetje, Gerda, ik vind dit zo interessant. Wij zijn hier nog niet geweest, dus ga mijn hubbie er warm voor maken ;-) Alleen eng, die diepe afgronden, ben er geen fan van.
Haha, ik ook niet hoor. Maar eigenlijk reden we er maar zelden echt vlak langs gelukkig.
Een reactie posten