Nog steeds op weg naar Merrit, Dinsdag 8 mei

Nou, op weg van Yale naar de Hell's Gate dus. Een werkelijk schitterende weg omhoog en omhoog en omhoog. we gaan door 7 tunnels.

                                         Overal watervalletjes,

 Na een paar uur rijden besluiten we even te stoppen en maken een wandeling naar een beroemde en zeer oude brug.

Natuurlijk steken we hem over en dat was bepaald  geen sinecure hoor want diep beneden ons stroomde rivier met een gigantische vaart en met op allerlei plekken enorme woeste  en rare stromingen en kolkingen er in.

 

Niet erg, ware het niet dat die brug écht al heel oud was en bovendien niet dicht. Het dek bestond uit een soort van rasterwerk waar je dwars doorheen keek.

Ik word daar niet blij van.

Maar... de wandeling was weer prachtig!

Halverwege moesten we nog even een spoorweg oversteken. Geen seinen, geen lichten, geen oversteekpad, niks. je loopt er maar gewoon overheen en aan de andere kant gaat het pad weer verder.

en hopen dat je niet struikelt of blijft haken want de trein kan zomaar opeens om de hoek tevoorschijn komen.

 Op de terugweg merkten we overigens  dat de trein wel degelijk een sein geeft dat hij er aan komt. luid en duidelijk. Ik schrok me werkelijk te pletter!!!

Afijn, we hebben het overleefd en dus verder richting Merritt.

We rijden verder weer door een prachtig landschap en komen steeds meer sneeuw tegen.

Waarvan regelmatig wat naar beneden komt suizen.

 Het weer is nog steeds uitzonderlijk mooi voor de tijd van het jaar de sneeuw smelt in record snelheid.

 

 Tijdens onze volgende stop kan Wim het niet laten om in zijn korte broek even wat sneeuwballen te gooien.

 En weer verder. we rijden het landschap in waar ik groot fan van ben; grijs/bruine bergen met hier en daar van die donkergroene dennen/sparren verspreid.

Prachtig vind ik dit en we naderen Merrit.

En dan komen we aan op de campsite. We worden verwelkomd door een vriendelijk mevrouw in een propvol kantoortje.

En krijgen een heel mooi plekje met veel gras en een paar heerlijke bomen voor de schaduw toegewezen. 

 Ook hier weer een flink aantal enorme RV's (Recreation Vehicles) van langkampeerders en mensen die er in wonen en zo heel Canada en vaak ook de VS doortrekken. We hoorden later dat veel mensen in de winter naar het zuiden trekken en dan in het voorjaar weer terugkomen. Ook veel mensen die zo het hele jaar door langs hun verspreid wonende kinderen trekken. Kinderen die op 1500 km afstand wonen vinden ze hier heel normaal. Ik moet er niet aan denken!

Afijn, wij besluiten een rondje door het stadje te wandelen en wat boodschappen te doen. Het winkelcentrum blijkt op zo'n 10 minuten lopen afstand te liggen dus e hebben lekker de tijd om wat rond te kijken.

We kregen trouwens een leuke tip van een kassajuffrouw: in veel winkels zie je deze bordjes bij de producten staan maar wij hadden zo'n kaart natuurlijk niet. "Maak er maar een foto van, dan krijgt u de korting bij de kassa evengoed wel." en zo geschiedde. Tip voor wie ook nog eens die kant op gaat :)

 Overigens bleek in een volgende winkel dat niet alle kassajuffrouws hiervan op de hoogte waren (of het is niet in alle winkels de gewoonte natuurlijk) maar als ik dan vertelde dat dat ons verteld was in een vorige winkel maakten ze er nergens een punt van en kregen we hup, de prijs op het kaartje.

 Nog wat mooie doorkijkjes op de campsite.

Wat een fantastische dag was dit.

Morgen verder naar Penticton. Of was het nou Pentington?

Even opgezocht:: Penticton