Van Penticton naar Nelson, donderdag 10 mei 2018

Van Penticton via  Grandforks naar Nelson. Het zou een gedenkwaardige rit worden,

Uiteraard weer een prachtige route. Met veel sneeuw

prachtige blauwe meren, een overstekende beer maar ook ...

vlak bij Grandfords, terwijl we van de hoogvlakte af langs de berg naar beneden naar het dorp reden, oh schrik, plotseling zakten we zo`n 30 cm naar beneden.Dan denk je eerst nog

Hé, wat was dat nou?

Maar zo'n 200 meter verderop moesten we opeens een hele hoge drempel op en realiseerden we ons dat de weg gewoon in z'n geheel een stuk naar beneden was gezakt. door al het water dat naar beneden was gekomen. Achteraf hoorden we dat hij een paar uur later was afgesloten.  Schrikken!

In het dorp zijn we maar even gestopt om bij te komen van de schrik. 

Maar ook ....

om deze even te bezoeken natuurlijk.

Midden in een woonwijk in een verbouwde garage.

En ook hier weer bijzonder vriendelijke mensen, een ouder echtpaar dat samen dit winkeltje runde en een gezellig praatje met ons maakte. Mijnheer dacht dat we uit Australië kwamen door het accent van Wim. Grappig hè.

Ik kocht uiteraard wat lapjes en kreeg van mevrouw een souveniertje mee; een naaldenmapje met de Canadese vlag er op. Oei, geen foto van op de laptop.

Overigens is mijn indruk tot nu toe wel dat onze quiltwinkeltjes een stuk gezelliger zijn ingericht en ook het fenomeen van een gezellige koffie en/of theetafel ben ik hier niet tegen gekomen.

Wel een foto van deze prachtige quilt die er hing.

Het bleek een, hoe noem je dat ook al weer, nou ja zo eentje die je alleen maar hoeft door te stikken.  En hij hing er in twee kleurstellingen. Op de foto komen de keuren niet zo mooi uit; ze waren heel fel en ik vond hem prachtig. Maar helaas, uitverkocht.

Afijn, hierna weer verder.

Overal in het dorp waren ze aan het zandzakken neerleggen

 en wij zeiden nog tegen elkaar dat ze kennelijk nog wel wat meer regen verwachtten maar even later bleek dat het understatement van de dag.

.

Vreselijk, huizen waar een meter of meer water in stond, campers met het water ver boven de ingang maar ook koeien die bijna tot aan hun nek in het water stonden. Inmiddels was de noodtoestand uitgeroepen want er werd nog veel meer water verwacht maar dat wisten wij op dat moment nog niet.

Wij zijn maar snel door gereden.

Langs woeste kreken en rivieren.

 

Behoorlijk indrukwekkend allemaal.

Gauw door naar Nelson.

Ook hier weer een prachtige campsite in het National Park.

We rijden verder over natte en glibberige wegen

Maar gelukkig wordt het gaandeweg beter en rijden we weer op schone wegen.

's Winters gaan deze regelmatig dicht maar nu staan alle versperringen gelukkig omhoog.

 En naderen we al snel ons doel.
Mooi plekje uitgezocht maar helaas geen enkele aansluiting dus teruggereden naar de ingang en naar de andere kant van de campsite bij een strandje. Maar ... veel minder mooie plekke dus toch maar weer terug. Dan maar geen aansluitingen, we hebben tenslotte alles aan boord en daar moeten we het wel een paar dagen mee kunnen uithouden.. 
Het is een mooi droog plekje in een prachtig bos,  lekker vuurtje erbij en langzaam bijkomen van een enerverend dagje!