Vandaag is de bestemming een campsite halverwege Clearwater en Whistler.
We stonden er anderhalf jaar geleden ook. Het heeft een heel aparte sfeer, even buiten het dorp, bijzonder vriendelijke eigenaresse met twee geweldige honden én héél rustig met achter de camping een prachtig wandelgebied in van die kale grijs/camelachtige bergen met hier een daar een donkergroene naaldboom. Prachtig vind ik dat.
Op aanraden van Wims Canadese vriend slaan we op een gegeven moment af om een alternatieve route aan de andere kant van de rivier te nemen. We belanden op een soort veredeld zandpad.
Als dat maar goed gaat. Wim geniet, ik zit met samengeknepen billen naast hem.
Maar goed, we moeten naar de overkant en dit pad leidt naar het pontje zo zegt het bordje.
Neeeeeeeee, het pontje vaart niet wegens onderhoudswerkzaamheden.
Niet erg ware het niet dat er nu dus gedraaid moet worden.
Wim lacht, ik stap uit.
En natuurlijk gaat het weer gewoon goed, Wim draait de camper, ik stap weer in en we rijden terug naar de gewone weg.
We vervolgen onze oude route, ik toch wel een beetje opgelucht want die alternatieve route van Wims vriend is door hem wél op de fiets gereden en dan heb je toch aan iets andere wegen behoefte dan wij met dit gevaarte.
Het is heerlijk rustig op de weg.
Dit is toch geweldig?!
We rijden al een poosje door dit landschap als we bij de campsite arriveren maar ...
ook hier overstromingen en de campsite is gesloten wegens "fludding". Overstroomd dus en nu gewoon een moerassig terrein. Ai, het meest vervelend natuurlijk voor de eigenaresse.Wij besluiten door te rijden naar het dorp en daar even te kijken wat we nu zullen doen.
We staan even stil op een parkeerterrein bij een benzinestation en pakken de kaart en ons boekje met campsites erbij. We zijn er al snel uit, we nemen de campsite bij Lake Loon die we de vorige keer niet konden bereiken omdat we toen om moesten rijden doordat de weg de rivier in was gevallen. Dat was vanaf de andere kant dus vooralsnog voor nu geen probleem.
Het is niet ver hier vandaan dus op naar Lake Loon.
Vlak na het dorp slaan we rechts af een bergweg op die ons naar de campsite moet brengen.
Ook hier weer heel veel bomen aangetast door het torretje. Dachten we..
Maar op een gegeven moment krijgen we in de gaten dat dit niet door het torretje is veroorzaakt maar door brand.
Het is ongelooflijk, kilometers en kilometers lang alleen maar verbrande bomen overal waar we kijken.
Als we bij de campsite aankomen blijkt ook hier de brand aardig te hebben huis gehouden.
De eigenaresse vertelt dat de paar huizen die er staan gelukkig konden worden gered maar het oude huis van de ouders van haar man, waar het allemaal mee begonnen is, is helaas ten prooi gevallen aan de vlammen. Alleen de stenen schoorsteen staat nog overeind.
Heel verdrietig allemaal en te danken aan met lucifers spelende kinderen.
Ze vertelt hoeveel moeite het heeft gekost om die kinderen niet te gaan haten maar dat dat gelukkig niet is gebeurd dankzij intensieve hulp en begeleiding van een therapeut.
Een enorm gebied helemaal verbrand.
We komen er nu ook achter dat deze brand woedde in juli en augustus 2016, vlak vóór ons vorige bezoek dus.
We zetten de camper neer op een plekje aan het meer.
Gelukkig heeft de dame bij de receptie ons al gewaarschuwd voor de muggen en ons een paar armbandjes verkocht die ze op afstand moeten houden. Maar eigenwijs als we zijn, kopen we ze wel (grappig souvenirtje) maar doen ze vervolgens niet meteen om, met het idee dat het wel mee zal vallen. Nou niet dus! Na een minuut of tien naar binnen gerend en de armbandjes om gedaan. En warempel, ze helpen ook nog.
Het is weer heerlijk weer dus we maken een wandelingetje en ploffen daarna lekker neer op ons plekje bij het meer.
De volgende dag rijden we eerst terug over het bergweggetje en verwonderen ons weer over de enorme omvang van de brand.
De bestemming is dit keer Whistler maar eerst natuurlijk naar Kamloops voor een bezoek aan de quiltwinkel van katja.
Ik verdwijn meteen in de winkel en Wim "zoekt" nog even een parkeerplekje.
Dit keer geen foto's binnen maar het was weer leuk en natuurlijk weer een paar stofjes meegenomen.
Hieronder nog wat foto's van de mooie omgeving van Kamloops.
Op het gevaar af dat jullie het wat saai vinden, maar ik hou zó van dit landschap.
Dit hoort natuurlijk eigenlijk al thuis bij donderdag 24 mei maar ik had deze foto's allemaal al geüpload dus die mochten er vandaag nog bij.
Na Kamloops besluiten we de route naar Whistler te nemen die de vorige keer niet kon vanwege die weg die in de rivier was verdwenen.
Die is weer geopend dus we wagen het er maar op.
En dat was toch een mooie route!
1 opmerking:
Geweldig leuke reisverslagen lees ik toch over jullie vakantie. Erg hé, die branden. In 2016 waren wij daar, augustus! Zo erg, maar het jaar daarop was het nog erger, waren wij ook, zaten wij bijna ingesloten in de buurt van Osooyos (bij de grens van Amerika) :-(
Een reactie posten