Haha, Anna zag het meteen.
Er ontbrak een stukje!
En ik, met mijn eigenwijze zelf, ontkende het ook nog:
“Nee hoor lieverd, dat hoort zo.”
En ook Emma: “ nee hoor Anna, hij heeft gewoon zijn oor gedraaid, dat doen ze vaak.”
Maar thuis gekomen toch nog maar eens het patroon er bij gepakt.
En jawel hoor, de schat had gewoon groot gelijk. Ik snapte er niets van want ik had het hele patroon op oplosbaar vlies overgetrokken en toen de stofjes er op gelegd. Dan had ik toch moeten zien dat er een stukje stof op de tekening ontbrak? Afijn, er moest dus nog een stukje op maar hoe ging ik dat doen? Het was al een hoes met flinke vastgenaaide overlappende delen aan de achterkant. En natuurlijk moest het ontbrekende stukje precies daar waar ik het er minst bij kon.
En terwijl ik daar nog over zat te dubben kwam Wim binnen met een stukje stof! Drie keer raden waar hij dat gevonden had!
In het bad!
En toen begreep ik het. Ik had de hoes in het bad gelegd om met de douche het vlies op te lossen. En toen heeft dat stukje stof er dus wel op gezeten maar was het nog niet vast genaaid en daar heb ik geen erg in gehad. En toen het vlies opgelost was, was de tekening natuurlijk ook weg 😲
Nou in ieder geval hoefde ik niet opnieuw eerst allerlei stofjes te proberen om te kijken wat het leukst zou staan. (Hebben jullie dat ook, dat je eerst een hele stapel tevoorschijn haalt om steeds weer een ander stofje te proberen terwijl eigenlijk alles wel leuk zou staan? Twijfel, twijfel, twijfel) En toen de vrije arm van de naaimachine tevoorschijn getoverd en de hoes er omheen gedrapeerd. Op een manier waarbij de stof niet dubbel zou zitten. Viel niet mee maar is gelukt en toen het festonsteekje rondom het stofje zien te krijgen. Is ook gelukt.
En nu is hij weer compleet.
En kijkt hij een stuk blijer. Toch?
Woensdag gaat hij weer mee naar Anna.
En wat heb ik nog meer gedaan de afgelopen week.
Nou, de muisjes voor Roos wachten ook nog geduldig.
Ik probeer iedere dag een blok met hartjes te quilten.
Dat gaat letterlijk met bloed, zweet en tranen maar ik hoef er nog maar 2,5.
Dus nog10 hartjes, nou ja 11 want ik ben nog bezig met een blok.
Op de machine lukt dit echt niet doordat het zo’n enorme en zware lap is. Rechte lijnen lukt wel maar al die rondinkjes doen me de das om.
En dus doe ik de hartjes aan de randen met de hand. Lastig want met mijn linkerhand voel ik de stof niet en dus ook de naald die er doorheen komt niet. Dat wil zeggen, pas als ik flink door mijn huid ga, voel ik hem. (Vandaar dat bloed) en de stof vasthouden is dus ook een probleem , veel frustratie! (Vandaar het zweet en de tranen)
Maar zoals gezegd hoef ik nog maar twee blokken plus 1 hartje op het blok waar ik nu mee bezig ben.
Het idee van mooie kleine steekjes met gelijke grootte en onderlinge afstand heb ik lekker over mijn schouder een heel eind weg gekieperd! Zo, dat scheelt 🙃
En hierna maar eens kijken of er rechte lijntjes in het midden de quilt toch nog met de machine kunnen worden gedaan en dan ... de bies er om en klaar!
Ik hoop ergens in de volgende week daar een foto van te kunnen laten zien
Maar het leven bestaat natuurlijk niet alléén uit de muisjes!
Dus wat gebeurt hier nog meer?
Afgelopen woensdag weer een paar uurtjes opgepast.
Gezellig! 🥰
Heerlijk gefietst en kijk eens, de ooievaren hebben hun nesten weer opgezocht in het ooievarendorp hier vlakbij.
Er werd weer flink gesnoeid in de tuin
Met daarna een welverdiende beloning in het zonnetje.
En de volgende dag kwam onze stoere grote man om opa te helpen met het versnipperen van de takken.
🥰
Lieten Saar en Mats de poes uit. 😂
En stuurde ik dit fotootje naar Anna, een girafje van vier dagen oud 😍
Hoe schattig is dit!
Er valt dus gelukkig ondanks alle covid-19 ellende ook nog veel te genieten.
Hier in ieder geval wel en ik hoop van ganser harte bij jullie ook!
We zien onze kinderen en heerlijkheidjes regelmatig al is het wel ruim een jaar geleden dat we met z’n allen samen waren.
Onze lieve dochter Maaike was jarig en alleen thuis dus daar zijn we even een kopje koffie met een heerlijk gebakje gaan halen.
Ik heb afgelopen week voor het eerst sinds een jaar (!) mijn kinderen om de beurt en los van elkaar weer een dikke knuffel gegeven. Wel met de oren tegen elkaar en dus niet in onze gezichten.
En boy, wat voelde dat heerlijk!
Ik hoop dat het niet weer een jaar gaat duren!
Zo, en nu ga ik weer verder met een hartje!
Daaag
P.s.
Tel je zegeningen!
7 opmerkingen:
Suf hè, dat je niet meteen ziet wat er fout was. Maar gelukkig is de giraf nu weer compleet. Nog even doorbijten en dan is je quilt klaar. Heerlijk.
Slimme Anna, ze heeft het goed gezien dat het oortje niet helemaal was zoals het hoort.
Wat een schatje dat kleine pasgeboren girafje.
Waarom quilt je niet met hulp van een auntbecky op je middenvinger van je linkerhand?
Dat is even wennen, maar geen pijn of bloed, echt een uitkomst.
Je voelt dan de naald niet, maar die komt als vanzelf weer omhoog, heel handig.
Wat een heerlijk gezellig lang blog. Zo dat die kleine meid dat nou meteen ziet he, goed hoor. Top opgelost.
Ja, staat toch wel een stuk beter he. In het volgende blogje komt nog even een detail foto van de hoorntjes. Daar staan twee piepkleine girafjes op, zo schattige. Deed muisjes schieten eindelijk op. Morgen even naar het quiltlokaal in Sneek om stof voor de bies te halen. Ik moet nu nog 6 hartjes 😃. Groetjes.
Hoi Floor, dat is een super idee! Ik heb nu wel een klein rond metalen dopje wat ook heel goed werkt maar dat plakt niet meer. Morgen ga ik even naar het quiltlokaal in Sneek dus dan kan ik meteen kijken of zij zo’n tante Becky of nieuwe plakkertjes voor in mijn dopje hebben. Vandaag het kussentje weer naar Anna gebracht. Zo lief, ze stond hem eerst weer in stille aanbidding een paar minuten te aaien. 🥰 Groetjes
Hoi Coby, leuk he. `ze zag het echt meteen. Vandaag hebben we hem weer naar haar toe gebracht. Zo lief, ze stond hem eerst weer in stille aanbidding een paar minuten te aaien. 🥰
Groetjes.
Hoi Coby, klopt het dat op jouw blog “Coby” geen berichten staan?
Een reactie posten