De volgende morgen reden we al op tijd weg. Het zonnetje scheen en we hadden er zin in. Dit keer reden we niet meteen naar het oosten maar eerst richting de grens met de Verenigde staten.
we wilden langs de grens naar het oosten rijden, ons doel was Sunshine Valley. Wederom een prachtige route.
We kwamen aan op een prachtige tussen besneeuwde bergen gelegen en zéér rustige campsite. Ook hier werden we weer bijzonder hartelijk ontvangen en we mochten zelf een plekje uitzoeken. nou waren alle plekjes ruim en met mooi uitzicht gelegen dus dat dat werd geen moeilijke opgave, we zijn maar gewoon ergens gaan staan.
Op de hele campsite stonden slechts twee campers en er was één log cabinnetje bezet. Dus camper neergezet, stoeltjes naar buiten en eerst even lekker bijkomen van de rit en genieten van de rust en het uitzicht.
.
Daarna even wat boodschapjes gehaald in het ienemini kleine winkeltje bij de receptie en even op de I pad gekeken of er nog berichtjes waren van thuis om daarna lekker even wat in de rondte te gaan kijken.
Naast de campsite lag een heel bijzonder "dorpje". In 1942 zijn er halve (!) Japanse gezinnen zonder opgave van reden weggehaald van de westkust en hier naar toe gehaald. Wat ongelooflijk barbaars hè De houten huisjes waarin zij gehuisvest werden staan er nu nog; sommige heel mooi, andere compleet verwaarloosd, dit in tegenstelling tot het naastgelegen kleine parkje; of was het een tuin voor het hele dorpje? Niet helemaal duidelijk voor ons maar leuk was het wel.
we wilden langs de grens naar het oosten rijden, ons doel was Sunshine Valley. Wederom een prachtige route.
We kwamen aan op een prachtige tussen besneeuwde bergen gelegen en zéér rustige campsite. Ook hier werden we weer bijzonder hartelijk ontvangen en we mochten zelf een plekje uitzoeken. nou waren alle plekjes ruim en met mooi uitzicht gelegen dus dat dat werd geen moeilijke opgave, we zijn maar gewoon ergens gaan staan.
.
Daarna even wat boodschapjes gehaald in het ienemini kleine winkeltje bij de receptie en even op de I pad gekeken of er nog berichtjes waren van thuis om daarna lekker even wat in de rondte te gaan kijken.
Jammer genoeg zijn de foto's "ergens"verdwenen. (waarschijnlijk doordat ik én foto's gemaakt heb met mijn fototoestel én met mijn mobiel en daarna niet goed opgeslagen)
Maar nog steeds wonen er mensen in het dorpje en komt de schoolbus langs om de kinderen op te halen.
Na de wandeling de wandelkleding omgewisseld voor badkleding en hup het overdekte zwembad, mét hottub en uitzicht op de bergen, in. Heerlijk met z'n tweetjes want andere gasten waren in geen velden of wegen te bekennen.
Hierna kookte Wim een overheerlijke maaltijd voor mij die we lekker buiten in het zonnetje hebben verorberd.
Kortom, het was weer een heerlijke zonovergoten dag in dat prachtige land.
3 opmerkingen:
Wat leuk, heerlijk om zo weinig campers op de campsite te zien, lekker veel ruimte. Dat verhaal van de Japanse gezinnen heb ik nooit gehoord, bij welke grote plaats is dit? Was het in de buurt van Waterton Parc?
Wat fijn dat je weer kunt schrijven.
Ik blijf het volgen dit hele mooie verhaal.
groetjes Merian
Hoi Ineke, het was ten oosten van Hope in the Sunshine Valley.
Een reactie posten