Donderdag 17 mei, van Jasper naar Blue River

En na die prachtige hike door de Maligne Canyon en het bezoek aan Maligne Lake weer terug naar ons prachtige plekje op de Campsite waar Wim weer voor een vuurtje zorgt.
 

 We genieten van heerlijke sushi, klaar gemaakt door een Japanse mevrouw in de winkel terwijl wij erbij stonden.

En daarna nog even lekker lezen.

De volgende ochtend, donderdag 17 mei vertrekken we naar Blue River.

Ik probeer alvast een plekje te bespreken voor vrijdag in Clearwater aan het Dutch Lake.

Maar ... dat weekend wordt Canadaday gevierd en vertrekt zo'n beetje de halve bevolking van Canada naar "buiten" voor een lang weekend en de campsite is dan vol. Oei, dat is schrikken. Wat nu? 

Gauw gebeld naar Blue River of we daar ook het hele weekend kunnen blijven staan. Gelukkig, geen probleem. De volgende ochtend vertrekken we dus met een rustig weekend zonder kilometers in het vooruitzicht naar Blue River. 

Het wordt wel saai om steeds maar weer te zeggen maar het wordt weer een prachtige rit!

 We stoppen onderweg bij Mount Robson om wat te eten

 


 En deze nemen we mee voor onderweg; zelden zoiets lekkers gegeten. 

Het ijs"je" hebben we maar gelaten voor wat het was.

Hierna weer verder.

We passeren weer de grens tussen Alberta en British Columbia.

 Of was dat nou al vóór dat we stopten om te lunchen? Sorry, ik weet het niet meer.Wat ik wel weet is dat ik wéér het bord miste dat we de tijdsgrens passeerden en onze klokken, horloges en wat dies meer een uur moesten verzetten. 

Ik heb ongeveer een kwartier met mijn fototoestel in de aanslag klaar gezeten en jawel hoor, een have minuut nadat ik het maar weer heb weggelegd  passeren we het bord :(

Net als deze. 

 Hier zat ik dus nog klaar voor het tijdsgrensbord. Maar deze was ook leuk. Altijd fijn om te weten dat dat gevaar weer voorbij is.  Toch?  

 En dit is ook altijd een leuke; dan weet je dus dat er weer een mannetje of vrouwtje aankomt met een bordje in haar hand dat je moet wachten op tegemoetkomend verkeer of dat je door mag rijden natuurlijk. We hebben ons laten vertellen dat dit werk heel vaak door gescheiden vrouwen wordt gedaan. Kennelijk goedkoper dan een tijdelijk stoplicht neer te zetten. We hebben zelfs ergens een vrouw met zo'n bordje zien staan, die er een stoel bij had staan voor als er doorgereden mocht worden. Zij ging zelf ook nog even naar het portable toilet dat er ook bij stond. Het bordje "stoppen" had ze even in de grond gepind.

Overigens hebben we ons ook verbaasd over de vele vrouwen die echt hele grote machines bestuurden bij wegwerkzaamheden. Dat zie je hier in Nederland toch bijna nooit. 

Afijn, halverwege de middag komen we aan op Campsite Blue River.

Het lijkt een ietwat verlopen terrein te zijn, beheerd door een Chinees echtpaar. Mijnheer spreekt redelijk Engels, mevrouw anderhalf woord.

 Er staat verder geen kip, nou ja anderhalve kop, en we hebben de mazzel dat we tijdens een rondgangetje op het terrein een prachtig plekje ontdekken waar we mogen gaan staan. Later ontdek ik dat er zich zo ongeveer 37 families mieren hebben gehuisvest  dus even naar de receptie om te vragen of ze daar iets voor (of eigenlijk tégen) hebben. Mevrouw kijkt me uiterst vriendelijk maar helaas ook totaal niet begrijpend aan en antwoordt me in rap Chinees gelardeerd met hier en daar een half Engels woordje. Nu is het dus mijn beurt om haar uiterst vriendelijk maar totaal niet begrijpend aan te kijken. Kortom het is een zeer vriendelijk doch totaal zinloos gesprekje. Ik probeer het nog eens met heel veel hand-, been- en wijsgebaren en na haar nog eens vriendelijk te hebben toegeknikt druip ik maar af en en neem me voor om het opnieuw te proberen als ik mijnheer ergens zie. Maar.... wat schetst mijn verbazing als tien minuten later mijnheer opeens met een grote bus insectenverdelger (nou ja eigenlijk iets tegen muggen) op ons plekje verschijnt, vriendelijk naar ons lacht en vervolgens zeer fanatiek de mieren te lijf gaat met deze bus. Kennelijk had mevrouw toch meer begrepen dan ik dacht.:)

De volgende ochtend gaan we op pad om de omgeving te verkennen. Mijnheer heeft ons verteld dat er zich op korte afstand een mooi meer bevindt waar ook in gezwommen kan worden.

Het klopt helemaal. Maar eerst lopen we even naar het grillrestaurant een stukje verderop om te vragen of er besproken moet worden voor 's avonds. Dat hoeft niet maar helaas bij het aanzicht van de man die ons te woord staat heb ik al gegeten én gedronken. Brrrrr, wat zag die man er vies uit! Dikke natte lippen, een snor waar zijn lunch nog half op de gang naar binnen hing te wachten en nagels die vorige week al een flinke knipbeurt hadden kunnen gebruiken. Vriendelijk bedankt voor de info en gauw weer naar buiten!

Gelukkig bevindt zich aan de overkant van de weg een klein dorpje; drie straten maar mét een klein oud, rommelig, stampvol supermarktje. 

Hier maar even naar binnen en gelukkig, alles wat we nodig voor een lekkere maaltijd is hier vers aanwezig. Een aardige zeer oude mevrouw runt haar winkeltje. En even later lopen we door de andere straat weer terug. Hier zien we een jonge vrouw met haar twee kleine kindjes voor haar huis van het zonnetje genieten. De kindjes zijn lekker aan het spelen. We lopen er naar toe en beginnen een praatje. Of zij hier ook een goed restaurant weet. Zij vertelt dat je heerlijk kunt eten bij het restaurant dat bij de beren-safari hoort. Ha, dat kennen we nog van onze vorige reis en toen hebben we daar inderdaad ook lekker gegeten. Ze waarschuwt ons nog even voor het grillrestaurant. We hebben haar maar niet verteld over ons bezoek. Ik vraag haar ook nog even of we hier veilig kunnen wandelen in de omliggende bergen. Haar antwoord doet mij steil achterover slaan van verbazing.

"Ja hoor, dat kan best. Er leven wel beren maar ach, die doen eigenlijk bijna nooit  wat. Er loopt er hier ook wel eens gewoon door de straat."    

WAT? 

Ze doen eigenlijk BIJNA nooit wat. 

En dan speel je hier gewoon met die kleintjes op straat?

Ze glimlacht wat en haalt haar schouders op maar moet er toch ook wel en beetje gegeneerd om lachen.

Ik besluit ter plekke dat er door ons dus niet in die bergen gewandeld gaat worden.

We lopen best wel onder de indruk terug naar naar de camper waar Wim weer voor een heerlijk maaltje zorgt met onze buit uit het winkeltje.

 's Avonds lekker weer geborduurd.

Morgen naar het meer en lekker uit eten bij de "berenboot".