Maandag 14 mei 2018, van Banff naar Preachers Ground

Au, gevallen en lelijke schaafwond opgelopen. Even schoonmaken en pleister er op.

Deze dag staat Lake Louise op het programma. de vorige keer dat we er waren zat het potdicht van de mist en nu is het schitterend weer dus we wagen het er op.
Onderweg komen we al snel langs een prachtig stuwmeer rechts beneden ons.

 en vlak bij lake Loise willen we eigenlijk eerst nog afslaan naar een iets hoger gelegen en volgens sommigen nog mooier gelegen meer,  maar helaas .... door de vele sneeuw van de afgelopen tijd is de weg nog onbegaanbaar en dus afgesloten. 

Afijn, niet getreurd we zijn met een heldere onbewolkte lucht op weg naar Lake Louise.

En wat denk je?

Helemaal bevroren!

Maar  mooooooooooiiiii!!!

In plaats van water in die bijzondere kleur blauw zien we ijs in die prachtige kleur. Jammer genoeg is het op de foto's niet zo goed te zien maar het leek alsof er honderden lampen onder het ijs stonden die et een prachtig blauw licht door het ijs heen schenen. Zó mooi!

We maken een bijzonder mooie wandeling om het meer. Nou ja, om het meer is wat overdreven want dat gaat niet. we lopen naar de overkant en dan weer terug. O nee, halverwege slaan we nog af om naar een mooi uitkijkpunt te lopen maar ook hier kunnen we halverwege niet verder omdat het onbegaanbaar wordt. Geeft niets want het stuk dat we wel gelopen hebben was de moeite al meer dan waard. En we willen geen verder risico op nare glij- en valpartijen lopen.

Ik wil het hier nog wel proberen.

Maar oké, ik ga maar even zitten om daarna weer voorzichtig terug te strompelen. ;)

We lopen verder langs het bevroren meer tot aan de overkant

En weer terug en onderweg nog even genieten van het prachtige uitzicht.

We realiseren ons dat dit toch ook wel heel bijzonder is, dit prachtige blauw bevroren meer. 

Dit zien de meeste Europese toeristen niet. 

Dit vond ik gewoon een grappig plaatje. Ik had net eenbevriend echtpaar  laten weten dat er nog bijna geen Aziatische toeristen waren. zij hadden zich tijdens hun reis ook zo enorm verwonderd over het gigantische aantal Chinezen, Japanners en Indiërs.En voilá een bankje vol.








En kijk, hier even wat info over hoe hier vroeger, nog niet eens zo lang geleden hoor, werd gereisd. Brrrr.

Nog een paar fotootjes, omdat ik er maar geen genoeg van kan krijgen en ik ze zo graag in mijn boek wil hebben.

Overigens laat ik álle foto's ook gewoon afdrukken hoor want ik kan z hier echt niet allemaal kwijt en ik kan het gewoon niet over mijn hart verkrijgen om er gewoon verloren te laten gaan.

Dat heb ik met de foto's van de vorige keer ook zo gedaan.

Afijn, na Lake Louise op naar de helikoptervlucht. 

We rijden eerst een heel stuk niet via de Icefields Parcway maar over een parallel weg, die eigenlijk nog mooier is. Die tip hadden we van iemand gekregen.

 Mooi plekje voor een pauze langs deze weg

 
 Dan weer een stuk over de Icefields Parcway en dan rechts af de bergen in. 12 Kilometer stond er in de beschrijving. Na 30 km beginnen we te twijfelen. Maar het is een prachtige route en de naam klopt dus toch maar doorrijden. Na 35 km zien we het eerste bord; nog 7 km naar het heli bedrijf. En inderdaad  7 km verder daar is het bord voor de ingang
 en zien we de eerste helikopters. 2 Stuks e meer zullen het er ook niet worden. We worden allervriendelijkst ontvangen door een meisje en twee jongemannen. Ze blijken alledrie piloot te zijn en verzorgen de vluchten om de beurt. we kiezen voor de vlucht van drie kwartier. Schandalig duur maar vooruit, Wim verheugt zich hier de hele vakantie al op. Ik twijfel nog even of ik wel mee zal gaan maar volgens het meisje zal ik na één minuut in de lucht al denken
 "Wat ben ik blij dat ik mee gegaan ben!"   Tja ......
Oké, ik ga mee. Zien jullie hoe ik me hier werkelijk vást klamp aan Wim?  Zó spannend!

 Na een korte briefing is het zo ver en daar gaan we ...

 Wim mag van mij voorin,

ik ga achterin samen met de stagiair.

  Eerst nog wat bibberig maar al snel helemaal onder de indruk. Heel snel verdwijnt het vliegveld onder ons en beginnen we aan wat ik niet anders dan een geweldige belevenis kan noemen.

Dag camper, tot straks. Hoop ik.

.

Ik heb er práchtige foto's van maar die laat ik morgen of overmorgen zien want de heerlijkheidjes komen net binnen.