Vandaag gaan we naar Browns Bay dus terug richting het zuiden. We verlaten het idyllische Telegraph Cove, absoluut een aanrader voor iedereen die ooit op Vancouver Island komt.
Geen spectaculaire bergen op deze rit maar een mooi groen en rustig landschap.
Gisteravond kregen we een appje van Koen dat hij niet onze vakantie-mood al wilde bederven maar of we al weten hoe laat we zaterdag op Schiphol aankomen.
En vandaag dringt het in ene tot me door dat als we zaterdag op Schiphol aankomen, we vrijdag moeten vliegen!
OEF! Wij zijn er steeds van uitgegaan dat we zaterdag de camper in moeten leveren en terug vliegen. Maar dat is dus helemaal niet zo, we moeten vrijdag de boel inleveren en vliegen!
Ai, wat een geluk dat Koen ons appte want dat zou niet leuk zijn geweest als wij daar zaterdag doodgemoedereerd aan zouden zijn gekomen met de camper. Dat had ons waarschijnlijk een flinke duit gekost én dan zouden we dus ook onze vlucht hebben gemist, met alle gevolgen van dien.
Pfieuw, we moeten er even van bijkomen maar kunnen er al snel om lachen. We hebben gelukkig nog genoeg ruimte in ons rij-schema om ruim op tijd in Vancouver te komen.
Ha, daar is het weggetje naar de baai. 5 Kilometer lang en nog even beroerd als de vorige keer; grind vol kuilen en hobbels, alles rammelt in en aan de camper. Maar dit keer schiet ik er niet meer van in de stress, ik verwonder me er slechts over dat er nog niets aan is gedaan.
We mogen zelf weer een plekje uitzoeken en gaan weer boven op het terras staan met uitzicht op de baai.
We staan er weer heerlijk rustig met slechts één buur een eind naar links en één buur een eindje naar rechts. Dit is een ouder echtpaar met gevoel voor humor gezien de vlaggen die zij buiten hebben hangen. Hier hangt zelfs een zwarte BH aan.
Zo, eerst maar eens wat eten.
Even later schrikken we op door een luid roepende en dansende buurman (inderdaad, die van de vlaggen) "Cruise ships passing by,, cruise ships passing by!!!"
En inderdaad, een statig cruise schipkomt de baai in varen op weg naar Vancouver.
En even later nog een
en weer even later nóg een.
De buurman staat nog steeds te dansen van plezier (misschien had ik daar eigenlijk ook een foto van moeten maken 😄), hij heeft kennelijk de dag van zijn leven. Misschien net zo iets als die vliegtuigspotters maar dan van cruise schepen.
Na dit feest gaan wij een rondje wandelen. We lopen eerst even naar het haventje om in het restaurant een tafeltje voor vanavond te bespreken. Hebben we de vorige keer heerlijke zalm (ik) en kreeft (Wim) gegeten en dat willen we nog wel eens herhalen. Maar helaas, uitgerekend op dinsdag is het gesloten. Dat wordt dus zelf koken voor Wim. Teleurgesteld wandelen we verder.
Wims bootje (mocht ie willen) ligt er ook nog en we raken aan de praat met de bewoner van een ander scheepje waar we naar staan te kijken. De man vindt het gezellig om even een praatje te maken, dat is duidelijk. Het is een triest verhaal, vrouw overleden en sinds die tijd niet meer gevaren, geen zin meer in zo in z'n eentje. Er is ook heel duidelijk veel achterstallig onderhoud. "Ach, voor wie zou ik het nog doen hè?" We blijven nog een kwartiertje met hem staan praten en gelukkig is het niet alleen maar kommer en kwel.
Wim kijkt nog even uitgebreid bij "zijn" bootje en concludeert dat dat ook wel wat aandacht kan gebruiken. Hij begrijpt daar niets van, heb je zo'n mooi scheepje en dan zorg je er niet goed voor.
We maken nog een paar foto's van dit bootje voor Wims vriend in Canada omdat we weten dat hij naar zoiets op zoek is.
Afijn, we wandelen nog wat verder en na een uurtje of zo komen we terug bij de camper waar de buurman verderop ook weer tot rust is gekomen en Wim maakt weer een heerlijk potje voor ons klaar.
Na het eten lopen we nog een rondje en komen deze snuiter tegen die duidelijk net zo nieuwsgierig naar ons is als wij naar hem. Grappig zoals hij ons ook van top tot teen blijft zitten te bekijken.
We zijn moe, we kaarten nog wat en ik borduur nog wat terwijl Wim z'n sokken hangen te drogen.
Morgen voor de laatste keer een oversteek met de ferry.
1 opmerking:
Dat was een oeps verhaal, dat was wel tof dat je zoon even app.
Weer een mooi verhaal.
groetjes merian
Een reactie posten